ARI İLAÇLAMA NEDİR? (FARMAPEST İSTANBUL BÖCEK İLAÇLAMA SERVİSİ)
- Farmapest Böcek İlaçlama
- 18 Şub 2019
- 21 dakikada okunur
KİMLİK BİLGİSİ
Arı (Order hymenoptera); ''uçabilen'' canlı türlerinin, ''zar kanatlılar'' takımına ait, ''Apoidea'' familyasının, ''Hymenoptera'' alt takımını oluşturan, tüm böcek türlerine verilen isimdir. Zar kanatlıların özelliği; içinde ''enine ve boyuna ince damarlar'' bulunan,''iki çift ve saydam zar'' şeklinde ''kanatlarının'' olmasıdır. Zar kanatlıların (Hymenoptera), Apoidae üst familyasında yer alan; yaklaşık olarak ''20 bin'' kadar, böcek türü bulunur. Arılar, yaklaşık 300 milyon yıldır dünya üzerinde bulunmaktadırlar.
GENEL ÖZELLİKLERİ
''Arı türlerinin'' çoğu, genellikle ''15-25 mm.'' boyutlarındadır. ''En büyük'' arı türü olan, ''Mega chilepluto'', ''3,9 cm.'ye'' kadar bir uzunluğa sahip olabilirken, ''Perditaminima'' ise arıların,''en küçük türü'' olarak, ''2 mm.’den'' daha kısadır!. Arı türleri, genellikle; ''kahve rengi veya siyah'' renkte olup, üstlerinde; ''kırmızı, sarı ya da parlak mavi renkli şeritler'' vardır. Vücudunun çok büyük bir kısmı ''ince kıllarla'' kaplıdır. Çoğu türleri tek başına, az bir kısmı toplu olarak yaşar.
''Bal arılarında, ''işçi olanların, 6 hafta; erkeklerin, 5-6 ay; ana kraliçe arının ise; 4-5 yıl'' kadar ''yaşam süresi'' vardır. Arıların kanatları; ''şeffaf zar'' yapısındadır. Bedenleri,''oldukça yoğun'' bir şekilde ''tüylüdür.'' Zehir kesesi ve kesedeki zehiri boşaltan ''iğne kısmı,'' böceğin en arka bölümünde bulunur. Bal arısı, iğnesini ''bir kez' kullansa bile ''ölür'' ama birçok tür, ''defalarca'' bu silahı kullanabilir!.. Bütün böceklerde olduğu gibi, arılarında vücudu; ''baş, göğüs ve karın'' olmak üzere, ''üç bölümden'' meydana gelmiştir.
Arıların, baş kısmında; ''antenleri (duyarga), gözleri ve ağzı'' bulunur. Antenler; bir çift yani 2 adet olup, başın tam ortasındadır. Anteni, eklemli bir yapıdan oluşmuştur. ''İşçi ve kraliçe arı da 12, erkek arı da ise 13 boğumlu eklem'' vardır. Bu boğumlar, arının; ''duyma, koklama ve uzağı tahmin etmede'' kullandığı, hassas tüylerle örtülüdür. Bu tüylerin arasına dağılmış, çok ''ince zarlarla'' örtülü deliklerin sayesinde, gece karanlığında bile, peteklerini örüp; onlara çok üstün yapıda olan ''geometrik biçimi'' verebilirler.
Başlarının üst kısmındaki, ''antenlerinin'' arasında ''üç adet, nokta göz'' vardır. Bunlar, arıların her şeyi odaklanarak, ''yakından görmelerini'' sağlarlar. Ayrıca, 'başın'' her iki yanında, ''petek gözü'' adı verilen ve ''altıgen'' şekillerden meydana gelmiş; ''işçi arılarda 5000, erkek arılarda ise 7000 adet ''olan, ''minik gözleri'' de vardır. Bu gözlerle arılar, çok uzaklardaki cisimleri,''60 kata kadar daha fazla büyütülmüş'' olarak görürler!.. Arılar,''mavi rengini'' ayırt edebilir, ancak ''kırmızıyı, koyu gri ve siyah'' olarak algılarlar.
Arıların,''ağız yapısı'' oldukça ilginçtir!.. Öyle ki, mesela; ağızlarında yaklaşık olarak, ''80 adet boğumdan'' meydana gelmiş, bir ''dil organı'' bulunur!..Bu dilin tam ortasında, ''küçük tüylerle'' kaplı, ''derin bir kanal'' vardır. Besinleri, bu ''kanal yolu'' ile emerler. ''Asıl ve yardımcı çeneler'' ''petek üretilmesine'' yardımcı olduğu gibi; ''balmumunu ezip yoğurmak, çiçeklerin; polen olan üreme organını açma, kovanı temizleme ve düşmanı etkisiz hale getirebilmek'' için kullanılır.
Bal arısının çenesi, yaban arılarında olduğu gibi; tırtıllı olmayıp düz olduğundan, ''meyvelerin kabuklarını'' asla zedeleyemez. Bu yüzden de tarım ürünlerine zarar vermezler. Diğer türlerin açıp, deldiği yerlerden akan, ''tatlı sıvıyı'' emerler. Aynı zamanda ağızlarında, bazı özel ''salgı bezleri'' vardır ve bunların salgısı ile ''yavrularını ve kraliçe arıyı'' besleyen,''arı sütünü'' yapar. Ayrıca, çiçeklerden aldıkları nektarı da, ''bala'' dönüştürürler.
Arıların göğüs bölümü; ''ön, orta ve arka'' olmak üzere, ''üç ayrı kısımdan'' oluşur. Her kısım da ''bir çift ayak'' olup, toplam da ''6 ayakları'' vardır. Öndeki bacaklarını; ''dilini ve antenlerini temizlemekte,'' orta bacaklarını; ''bir yere dayanmakta,'' arka bacaklarını ise; ''polenleri (çiçek tozu) ve propolisi depolamakta'' kullanır. Arının 4 kanadı da, ''göğüs bölümünde'' yer almıştır.
Arıların kanatları çok güçlü olup, üzeri; oldukça ''ince yapılı tüylerle'' kaplıdır.
Öndeki kanatları; ''uçuş yapmayı, arka kanatları da; uçuşta yön vermeyi'' sağlar. ''Kanatlarını'' saniyede,''500 kez'' hareket ettirebilirler!. ''Kısır dişi olan, işçi arı ve kraliçe arıda 6 tane; erkek arıda ise 7 adet'', ''göğüs boğumu'' vardır. ''Kısır dişi olan, işçi arıların'' karınlarının, ''son dört'' halkasında, ''bal mumu üretmeye'' yarayan, ''mum keseleri'' bulunur. Kraliçe ve işçi arının son halkasında ise ''zehir kesesine'' bağlı, bir ''iğne'' yer alır. Erkek arıda ise bu ''keseler'' yoktur.
ÜREME
''Yumurtladıktan'' sonra yavru arılar, ''olgunlaşana'' kadar; ''yumurta, larva, pupa ve ergin'' şeklindeki ''dört ayrı evreden'' geçerler. ''Pupa evresinden'' çıkan, ''larva'' şeklindeki ''yavru arılar'', işçi arılar tarafından; tıpkı bir ''insan yavrusu'' gibi ''arı sütü ve polenlerle'' beslenerek, büyütülür ve ''yetişkin bir arı'' haline gelir. Bir arı kolonisinde; ''kısır dişi, erkek, işçi ve kraliçe'' gibi ''hiyerarşi oluşturan gruplar'' vardır. Kraliçe arının, ''bir gün içinde'' ürettiği, ''yumurtaların ağırlığı,'' kendi ağırlığının, ''20 katına'' ulaşabilir.
BESLENME
Arılar, çiçeklerden; ''nektar ve çiçek tozu'' toplar ve ''yaşamlarını sürdürebilmek ve nesillerinin devamı adına, ''yavrularını besleyebilmek'' için topladıkları ''bitki öz sularından'' ''bal'' denilen, bir 'madde' üretirler. Bir ''arı kolonisinde'', çiçeklerden; ''nektar ve çiçek tozu'' toplama işlemini işçi arılar yapar.Yaz mevsiminde büyük bir çalışma ile ürettikleri balı, aslında biz insanlar için değil; ''kışın tüketmek'' için besin kaynağı olarak, ''kendileri ve yavruları'' için hazırlarlar!..
Bütün arılar,''polen toplayabilmeleri'' için gerekli olan ''tüylü bir yapıya'' sahiptirler. Çiçekler ve yetişmiş bitkilerin meyveleri, genellikle arıları kendine doğru çeker. Tozlaşma açısından, ''arı'' kadar önemli bir böcek yoktur!. Birçok, ''kısır dişi işçi arının'' arka ayaklarında, sıralar halinde ''derin bir kase'' oluşturan, ''kanat kılları'' bulunur. Arı, ''çiçeğin üzerine'' konduğunda bu kanat kılları, ''polen taneciklerini'' süpürerek, bu ''kaseye'' doldurur.
Çapraz tozlaşma; yerinden toplanmış polen taneciklerinin, arılar tarafından; diğer çiçeklerin ''üreme organlarına'' bırakılmasıyla oluşur. Sadece ''kısır olan dişi işçi arılar,'' polen aktarımı yapabiliyor olsa da, bütün arılar; dile benzer bir organı kullanarak, tüm çiçeklerden ''nektar'' (bal özü) içerler. Bu nektar, arıların başlıca ''enerji ve besin'' kaynağıdır. Polen; ''hem larva hem de yetişkin arı'' için ''protein ve benzeri'' yaşam için gerekli ''tüm besinleri'' içerir.
Arılar, türlerine bağlı olarak, topladıkları nektarı, ''kovanda ya da arı kolonisinde'' bala çeviren ''vücut yapılarında'' bulunan, özel bir ''organa'' sahiptirler. Bal arıları, diğer birçok arı türü gibi, önemli miktarda ''bal'' üretirler. ''Polen yayıcı'' olan bal arıları, çevre ve yiyecek kaynakları için ''hayati öneme'' sahiptir. Bu yüzden de arılar ve diğer polen taşıyıcılar, birçok şehirde koruma altındadırlar. İnsan neslin devamı için bu çok önemli bir davranıştır!..
ARI TÜRLERİ VE KOLONİ YAŞAMI
Dünya üzerinde yaklaşık olarak, ''20.000'' civarında ''arı türünün'' olduğu tahmin edilmektedir. Arılara, yaşadıkları;''ülkeye, bölgeye ve vücut yapılarına'' göre isimler verilmiştir. Arı türlerinin bulunduğu bölgenin, bitki örtüsü ve iklim yapısına göre; ''bal verimi, arı gelişimi ve görüntüsü'' değişiklikler gösterebilir. Her bölgenin ''arı türü,'' farklılık gösterebilir. Bir bölgede yaşayan arı, başka bir bölgede yaşam süremeyebilir!.
Arıların arasında ''tek başına'' veya toplu olarak, ''koloni'' şeklinde yaşayan türler vardır. Bazı türler, ''yaşamak'' için bal üretirken; bazı ''işgalci ve asalak'' türler, ''bal yapan arıların'' ürettiği balı, ''çalarak'' yaşam sürerler!.. Bu tür arılar son derece gelişmiş olan boy ve çene yapılarını kullanarak, kovandaki; önlerine gelen her arıyı, ''hiç acımadan'' öldürebilirler!..
Bir çok ''arı türünün'' arasında; ''bal arısı, eşek arısı, yaban arısı, bombus arısı, çömlekçi arı, mazı arısı, kağıt arısı, tarla arısı, kazıcı arı, testereli arı, sondajcı arı, iğnesiz arı, toprak arısı, guguk arısı, avrupa eşek arısı, dev japon eşek arısı, sarıca arısı'' gibi ''hem ülkemizde, hem Dünya üzerinde,''tanınan ve bilinen'' pek çok ''arı türü'' vardır. Dilerseniz, bu ''en çok görülen türlerden'' bazılarını kısaca, ''tanımaya ve bilgi sahibi'' olmaya çalışalım:
Bal Arısı (Apis mellifera)
''En sık rastlanılan'' tür, elbetteki; ''bal arısı'' olarak adlandırılan; ''Apis mellifera'''dır. Bu cinsin içinde “batı bal arısı'' olarak da adlandırılan; ''Apis mellifera'' dışında, ''3 tür'' daha bulunur ki, bunlar “doğu bal arısı'' türleri olan; ''Apis cerana, Apis dorsata ve Apis florea’dır.'' Dünya ''bal üretiminde''; ''Apis cerana'' cinsinden ''kısmen'' yararlanılır. Ülkemizde ''çok sık'' kullanılan bir tür değildir!. Genellikle, ''Güney Asya'' ülkelerinde tercih edilir.
''Dünya bal üretimin'', neredeyse ''tamamına yakın'' olan kısmı,''Apis mellifera'' cinsi bal arıları kullanılarak gerçekleştirilmektedir. Diğer iki türden olan, bal arıları ise kovanlara alınamamış olup, ''doğal yuvalarındaki,'' tek bir ''peteğin'' üzerinde yaşamlarını sürdürmektedirler. Bu tip türler; ''Afrika ve amazon ormanlarında'' çok fazla görülmektedirler. İnsanlar, bazen ''ölümü'' dahi gözardı ederek, bu tür yuvalardan, ''bal'' temin edebilmektedir!..
Kanatlarını, saniyede ''200 kez'' çırpan ''bal arıları;'' yaklaşık olarak, ''saatte 24 km.'lik'' hızla uçabilirler.'' İnsanların ''gıda üretimi'' amaçlı olarak kullandığı, tek ''böcek'' türü bal arısıdır. İri, ''iki adet göze'' sahipmiş gibi görünseler de, gerçekte bal arılarının ''5 adet gözleri'' vardır. Bu çok iri ''iki gözün'' arasında, arıların ışık yoğunluğunu algılayan ''3 adet, küçük gözleri'' vardır. Bal arıları, daha önce gördükleri insanların yüzlerini, tekrar gördüklerinde tanıyabilirler!..
Bal arıları, ''iletişim kurmak'' için sanki ''dans'' edermiş gibi hareket ederler!.. Bu ilginç dansa, ingilizcede; ''sallanmak'' anlamına gelen “waggle” denir. Bal arıları, ''tıpkı insanlar'' gibi eğer, kovanlarında ''herhangi bir sorun'' olursa ''strese'' dahi girerler!. Bir kolonide, 50.000- 80.000 arası ''bal arısı'' yaşar. Bir bal arısı günde, yaklaşık olarak, ''2.000 çiçeği'' ziyaret eder.
Bal arıları, herhangi bir yuvada, ''koloni oluşturarak'' yaşamlarını sürdürürler. Aile yaşamında; ''iş bölümü, yardımlaşma ve çalışkanlık'' temel kurallarıdır!. Bir bal arısı ailesi; ''kraliçe, işçi ve erkek arı'' olmak üzere; ''birinin görevini, diğerinin yapamadığı'' üç cinsten,''farklı bireyi'' içerir. Bir kovandaki bal arılarının çoğu, ''işçi arı'' olarak isimlendirilen, ''kısır dişilerden'' oluşur. Ama yalnızca bir tane ''kraliçe arı'' vardır.
''Bey'' ya da ''ana arı'' olarak da bilinen ''kraliçe arı;'' peteğin içine bırakılan ve bir ''erkek arı'' tarafından ''döllenmiş bir yumurtanın;'' larva döneminde, ''işçi arı'' olacak larvaya göre,''daha sık ve daha zengin bir gıda (arı sütü)'' ile ''özel bir şekilde beslenmesi'' sonunda; yumurtadan, yetişkine toplam ''16 günde'' oluşur. Bu süre boyunca ''kısır dişi işçi arılar,'' özenle ona hizmet eder ve bakarlar!..
Arı kovanında bulunan, arı kolonisinin en önemli arısı; ''yumurta verme özelliği olan, arıların çoğalmasını sağlayan ve arı kovanının, geleceğini sağlayan kraliçe arıdır. ''Kraliçe arı'' her kovanda ''bir adet'' bulunur. Bazı durumlarda ''iki tane'' olabilmektedir ama mutlaka bir tanesi öldürür diğeri hükümdarlığını ilan eder. Asla bir arı kovanında iki tane ana arı olamaz.
''Kraliçe arılar,'' tüm yaşamı boyunca, diğer arılardan farklı olarak, sadece ''arı sütü'' ile beslenirler. Kraliçe arı, kolonideki ''en önemli bireydir.'' Tek görevi olan ''yumurta üretimi'' sayesinde, ''koloninin sürekliliğini'' devam ettirir!..Tüm yaşamları boyunca, hiç durmadan yüz binlerce yumurtayı üretirler.
''Kısır dişilerden'' oluşan işçi arılar; ''yumurtadan, yetişkinliğe toplam, 21 günde'' ulaşırlar. ''İlk ve sonbahar'' arasında olan,''aktif dönemde'' ömürleri ''42 gün'' olan işçi arılar, ilk ''21 günde,'' kovan içinde ''iç hizmet arısı'' olarak; ''temizlik, arı sütünün salgılanması ve yavru arılarla, ana arının beslenmesi, balın olgunlaştırılması, mum salgılayarak petek örme ve kovanın girişinde bekçilik yapma'' gibi görevleri üstlenirler. Çıkıştan sonraki, ikinci 21 günde ise dış hizmet arısı olarak; ''nektar (bal özü), salgı, polen, su ve propolis toplama'' işi yaparlar.
''Erkek arılar'' ise ''yeni yetiştirilen'' kraliçe arıyla, ''çiftleşmeleri'' dışında herhangi bir görevi de olmayan,''hazır tüketici'' konumundadır. Bu yüzden, görevleri gereği ilkbaharda özellikle,''oğul verme'' dönemlerinde,''kraliçe ve işçi arıların'' aksine; ''kraliçe arıların, dölsüz yumurtlamaları'' sonucunda; ''yumurtadan, erişkinliğe 24 günde'' ulaşırlar. ''Oğul verme mevsimi'' sonunda da, ''işçi arılar'' tarafından, ''kovanın dışına'' atılarak, ''ölüme'' terk edilir!. Erkek arılar, ''zehir bezi ve iğne'' gibi organlara sahip olmadıklarından, kendilerini savunamazlar!.
Bal arıları;''bal, balmumu, arı sütü, arı zehiri, polen ve propolis'' gibi ''insan sağlığına ve besin zincirine'' yönelik son derece ''değerli ürünleri'' üretmesinin yanında, ''doğal ve tarımı yapılan'' bitkilerde sağladığı,''tozlaşma'' hizmetiyle; ''doğal dengenin korunmasında ve tarımsal üretim'' de çok büyük katkı sağlar. Bal arıları,''kovanlarındaki'' bir ''peteği'' doldurabilmek için yaklaşık ''100 milyon çiçeğin nektarını'' toplayabilir ve ''100 bin kilometre'' boyunca kanat çırpabilir.
Bir koloninin,''bir kilogram bal üretebilmesi'' için dünyanın etrafını 6 kez dönmeye eşdeğer bir uçuş yapması; bir arının dünyanın çevresini dönmesi için yaklaşık 25 kilogram bal tüketmesi gerekir!. Uçan bir arının, ''enerjisini korumak'' için her kilometrede, ''yarım miligram (gramın 2 binde biri) bala'' ihtiyacı vardır. Bir arı; ''bir litre balla, 25 kilometre hızla ve saniyede 200-250 kez kanat çırparak, 3 milyon kilometre yol'' kat edebilir!...
Bal arıları, dakikada ''11.400 kez'' kanatlarını çırparak; ''kovan içinin sıcaklığını ve temiz hava akımını'' kontrol altında tutarlar. Bir ''bal arısı,'' tüm ''yaşamı'' boyunca, sadece ''bir çay kaşığı balın, 1/12’sini'' üretebilir!.. Arıların, ''sadece 500 gram bal üretebilmesi için; yaklaşık 2 milyon çiçeği ziyaret etmeleri ve 88 bin km. yol'' aşmaları gerekir.''Bir kilo bal'' için ise; ''40 bin arının, 6 milyon çiçeğe'' konması gerekir. Bir bal arısı, tek bir seferde, ''50-100 çiçeği'' ziyaret eder.
Dünyanın ''en hızlı bilgisayarlarından'' biri, saniyede ''16 milyar aritmetik işlemi'' yapabilir. Bal arısı ise aynı sürede ve daha az enerji harcayarak, ''10 trilyonluk işlem'' yapma kapasitesine sahiptir!. ''10 mikrowattan'' daha az enerji tüketen bal arısının beyni, günümüzde üretilen ''en verimli bilgisayardan,100 milyon kat'' daha üstündür!.Tıpkı, bir bilgisayar programı gibi ''petek ve bal'' üretimini, ''kusursuz ve mükemmel'' bir biçimde yaparlar..
Bir bal arısı, vücut ağırlığının 330 katı yükü çekebilir. Erkek arıların sayısı, oldukça azdır ve ''birkaç yüzü'' geçmez. Bir petek gözünün derinliği, sadece 12 mm., duvarlarının kalınlığı ise ''milimetrenin 20'de biri'' kadardır!. Buna rağmen, ''bal'' ile doldurulduğunda ''petekler'' hiçbir zarar görmezler.
Balın, rengi ve tadı; ''çiçek ve nektarla'' ilgili olarak, değişkenlik gösterebilir.İşte bu yüzdende; ''kestane balı, çiçek balı, çam balı'' gibi, birçok tanınmış türü vardır. Bal, ''doğal koruyuculara'' sahiptir ve içerisinde asla ''bakteri'' gibi ''zararlı organizmalar'' oluşmaz. ''Eski Mısır'a'' ait olan ''lahit mezarlarda'' bulunan bal, o kadar uzun zaman geçmesine rağmen, hala ''yenebilecek'' bir haldeydi!..
Sarıca Arısı
Türkiye'de en sık görülen eşek arısı türüdür. Bu arı, adından da anlaşılacağı gibi ''sarı renk'' ağırlıklı bir arıdır. Sarı, hakim renk olmakla beraber, ''siyah çizgileri ve noktacıkları'' da bariz görülür. Sarıca arılarının enerji kaynağı olarak, ''nektara'' ihtiyacı vardır. Bu ihtiyacını, arılara verilen şerbetten ve zayıf kovanlarda kovan içine girip, bal yiyerek giderirler!. Nektar toplama yeteneğine sahip değildirler!.. Protein ihtiyaçlarını da, ''etten'' karşılamaktadırlar.
Sarıca arıları, çürüyen eti de yemektedirler. Böylelikle doğadaki, 'kokuşmayı' önlemektedirler. Ayrıca, eğer diğer arıların özellikle de, ''bal arılarının'' kovanlarına girmeyi başarabilirlerse de, onların ''larvalarını'' yemekten de hiç kaçınmazlar!.. Sarıca arıları, bal üreticisi için daima çok büyük bir ''tehdit'' unsurudur. Onlarla yapılacak olan mücadele, ''ekonomik zararın'' telafisinin yanında, ''bal arısı neslinin korunmasına'' da yardımcı olacaktır!..
Çürümüş et, eşek arısı ve sarıca arısının sindirim sistemine zarar vermemektedir. Sarıca arı aşağı yukarı, normal ''bal arısı'' büyüklüğündedir. Sarıca arılarının ırklarına göre, ''renkleri ve büyüklüğü'' değişiklik gösterebilir. Sarıca arıları, ilginç bir şekilde ''su yüzeyinde durabilen'' bir yapıya sahiptir!. Bal arıları gibi ''su içmek'' için ayaklarını koyacak bir zemin aramazlar. Direkt ''suyun ortasına'' batmadan konarlar!.
Bombus Arısı (Bombus sp.)
''Bombus arısı,'' yaklaşık ''250 türü'' olan, ''bal yapıcı'' bir arı ailesidir. Dünya üzerinde; ''kuzey ve orta'' kürede görülür. Türkiye'de ''tüylü arı'' olarak da bilinir. Birçok bitkiyi, özellikle de bazı ''yonca'' türlerini, sadece ''bombus arıları'' tozlaştırır. Böylece onların döllenerek çoğalmasına katkıda bulunur. Bombus arıları, daha çok ''ılık iklimi'' olan bölgelerde görülürler. .
Bu ''arı'' türü fiziksel olarak ''çok farklı'' görünseler de, ''bal arıları'' ile sık sık karıştırılmaktadır. Öyle ki; bal arılarından,''çok daha büyük ve daha kıllı'' olan bir ''vücut yapıları'' vardır. ''Kuyruk renkleri, türlerine göre'' bazı değişiklikler gösterebilir. Yaklaşık olarak; ''1,5-2,5 cm.'' boyunda, ''kuyruk uçları boyunca'' uzanan, ''altın renkli çizgileri'' dışında; sarı ve siyah renklere sahiptir.
Genellikle ''koloni'' halinde yaşayan, sosyal böceklerdir. Kolonide; ''bir kraliçe, dölleyici erkek arılar ve kısır dişi işçi arılar'' bulunurlar. Kraliçe arı, dölleyici erkek arılar ile çiftleşip,''yumurta'' üreterek, nesillerinin devamını sağlarlar. Bombus arıları, ülkemizdeki seralarda; ''meyve ve sebze'' çiçeklerinin, ''döllenmesi'' amacıyla, ''oldukça sık'' olarak kullanılmaktadır.
Bombus arıları;''küçük duvar boşluklarında, zeminlerdeki deliklerde, garaj içlerinde ya da çok bozulmamış ot yığınlarında'' yuva yaparlar. İnsanların yaşam alanlarında, sıklıkla görülebilen bu arı türü, ''görünüş'' olarak da onları oldukça ''tedirgin'' etmektedir!. ''İri ve güçlü'' yapılarının aksine aslında, ''uysal bir yapıya'' sahip canlılardır. Çok fazla rahatsız edilmezlerde de ''asla''
saldırgan davranışlarda bulunmazlar.
İşçi bombus arıları, gün boyunca çiçekleri dolaşarak, ''polenleri'' toplar ve kraliçeye getirirler. Bombus arıları da ''bal üretme'' özelliğine sahiptir. Fakat ''evcilleştirmek'' için maalesef ''yeteri kadar bal'' üretemezler. Öyle ki; büyük bir bombus arısı kovanından ''birkaç çay kaşığı'' kadar ''bal'' ancak çıkabilmektedir. İşte bu yüzden de bombus arısı, bal üretiminde değil, ''dölleme'' işleminde kullanılmaktadır.
Bu arı türü, genellikle ''ılık ortamlarda'' yaşama imkanı bulur. Ortam ısısı ''24 °C'' olan, kapalı özel ortamlarda üretilirler. Açık alanlardaki bahçelerde ''-3 °C'' ye kadar dayanırlar. Seralarda ''30 °C ile 0 °C'' nin altında hiç bir sorun olmadan dölleme yapabilirler. Böylece çiftçinin daha fazla ürün almasını sağlarlar. Bombus arısı, ülkemize 1997 yılında, ithal edilerek getirilmiştir.
Bombus arılarının en fazla kullanım alanı ''domates'' seralarıdır. Hatta ''domates'' paketlerinin üzerindeki etiketlerde ''arılı domates'' işareti bulunmaktadır. Seraların dışarıyla bağlantısının kısıtlı ve etrafının tamamen kapalı olması nedeniyle, ''tozlaşmaya'' yardımcı olan hiç bir canlı, bu alana giremez!. Bu yüzden de ''döllenme'' gerçekleşmez. Bombus arıları, işte bu durumda hemen devreye girer ve bu konuda ''üreticiye'' yardımcı olurlar.
Seranın içerisinde ''yapay aydınlatma'' olduğu anlardaki vakti,''gündüz'' olarak algılayan işçi arılar, çiçekleri dolaşarak, ''polenleri'' toplamaya başlayınca da ''döllenme'' gerçekleşmiş olur. Bombus arıları eğer, ''çiçek veya yaprak üzerinde'' herhangi bir tehdit algılarsa ''orta ayağını'' kaldırır ve yapılan saldırıya karşılık, hazır bir şekilde savunmasını yapmak için bekler. Bu gibi durumlarda, mutlaka ''tedbirli olmak'' gerekir!..
Ortamın ısısı ''0 °C'' 'nin altına düşerse, bombus arıları asla uçamazlar ve diğer arılarla iç içe sokulurlar. Bu sırada, gerektiğinde ''arının incelenmesi'' çok daha kolay olmaktadır. Bombus arılarının ''metabolizma hızı'' diğer arı türlerine göre %75 daha fazladır. Bu yüzden, işçi arılar iki ayaklarının arasında bulunan ''polen sepetlerini'' doldurup, taşımakta hiç de zorlanmazlar. Hatta, vücut ağırlığının % 50 kadar poleni toplayıp, yuvaya getirme kapasitesine sahiptirler.
Yaban Arısı (Vespidae)
Yaban arıları, ''bombus arılarına'' tip olarak oldukça benzeseler de ''boyut'' olarak çok daha küçüktürler. Üzerlerinde bulunan ''sarı - siyah'' renkli, çizgi ve işaretleri, türlerine göre değişir. Herhangi bir tehlike anında kullandıkları iğneleri, çok acı verici olduğu kadar; toplu sokmalar, bazı durumlarda ''ölüme'' dahi neden olabilir!..
İşçi olan yaban arılarının boyutları; ''12-17 mm.'' arasında değişir. Sadece ''genç kraliçe'' kış mevsimi boyunca hayatta kalır ve ''yuva yapımına başlamak ve yumurtalarını bırakabilmek'' için ''ilkbaharda'' ortaya çıkarlar. Kısır, dişi arılardan oluşan işçi arılar, yaz başlarında ortaya çıkarlar ve ''yuva yapımını'' kraliçe arıdan devralırlar.
Kraliçe yaban arısı ise ''yumurta üretmeye'' devam eder. ''Kraliçe ve erkek arılar,'' sonbaharın başlarında eşleşirler. ''Yaban arısı yuvası,'' tüm ''erkek ve işçi arılar'' da dahil olmak üzere kış aylarında tamamen yok olur!. Yaban arısı sürüsü oluşmaz. Bal üretmezler. Yiyecek tercihleri arasında; ''böcekler ve tatlı yiyecekler'' yer alır. Dişileri, kolayca ve defalarca sokabilir. Koloni, ''25.000'' kadar ''yaban arısını'' içerebilir.
Genellikle; ''çatılar, garajlar ve duvar boşlukları'' gibi dış alana kolay erişimi olan, ''korunaklı yerlerde'' yuva yapmayı tercih ederler. Dış alanda ise; ''eski kemirgen yuvalarında, ağaçların oyuklarında ve çalılıklarda'' yuva yapabilirler. Türkiye'de en sık rastlanan iki yaban arısı türü; ''Vespula Vulgaris ve Vespula germanica'' dır. Her ne kadar tozlaşmaya büyük katkıları olsa da, yaban arıları çok tehlikeli canlılardır. Bu nedenle, daima uzak durulmalıdır!..
Avrupa Eşek Arısı (Vespa crabro)
Avrupa eşek arıları diğer arı türlerine göre çok büyük boyutlardaki canlılardır. Yaklaşık, ''40 mm.'ye'' kadar bir uzunlukta olabilirler. ''Kahverengi çizgileri olan, belirgin bir portakal rengi, karınları'' vardır. Bir koloni, ''kısır dişi arılardan'' oluşan ''700 adet işçi arı'' sayısına ulaşabilir. ''Ağaç gövdelerinde, çalılarda, bina kenarlarında, ahırlarda, çatı katında, içi boş duvarlarda'' bulunabilir. Avrupa eşek arıları, aynı anda ısırıp, sokabilirler.
İnsanlar için son derece tehlikeli olabilirler!. Yuvalarını koruma içgüdüsü sayesinde, herhangi bir saldırı anında, yuvadaki bütün ''eşek arıları'' sokmak üzere harekete geçebilirler!.. Avrupa eşek arıları, insanların ''yiyeceklerine'' ilgi duymazlar. Bunun yerine, özellikle;''bitki nektarı ve bazı ufak böceklerle'' beslenmeyi tercih ederler. Yani, ''hem otçul hem de etçil'' beslenebilme özelliği olan bir canlı türüdür.
Yalnız Arılar (Andrena Fulva)
Adından da anlaşılacağı üzere, yalnız arılar sadece, uygun yerleşim bölgelerindeki alanlarda birbirine çok yakın olan ''yuvalar'' yaparlar. Karakter ve tip olarak da ''bal arılarına'' benzerler. Tıpkı onlar gibi, ''bal ve polenle'' beslenmeyi tercih ederler. ''Tünel açtıkları toprak içine, eski evlerde yumuşak harçların veya ev içindeki delikli tuğlaların arasına'' yuvalarını yaparlar. Bu tür arılar, sürüler oluşturmazlar ve asla saldırgan da değillerdir.
Duvarcı Arısı (Osmia sp.)
Bu türdeki arılar; ''duvar veya harç arıları'' olarak da bilinirler. Çünkü, çoğu zaman ''duvarların içerisinde oluşan çatlaklarda ve çukur şeklindeki yerlerde'' yuvalarını yapmayı tercih ederler!. Günün çok büyük kısmında, ''güneşe direkt bakan duvarların'' yakınlarında, sık sık görülürler. Duvarcı arılar, yuva yapımı için özellikle; ''kireç ve kum'' içeriği çok fazla olan harçla örülmüş, tuğlaları veya harçların arasındaki, doğal olarak oluşan ''delikleri'' kullanırlar.
Duvarcı arıları, son derece zararsızdır. İnsanlara asla saldırmazlar. ''Duvarcı arıları,'' özellikle güney İngiltere'de en yaygın görülen arı türlerindendir. Bu arı türüne; ''yün arısı, maden arısı, tüylü ayaklı çiçek arısı, yaprak kesici arı ve kırmızı duvarcı arı'' gibi yaşam alanlarına oldukça uygun olan birtakım ''farklı isimlerde'' verilmiştir.Yaşam alanlarımıza ''çok yakın'' bir konumda ''yuva kuran'' bu canlılar, her ne kadar ''zararsız'' da olsalar, daima bir ''endişe'' oluştururlar!..
Sarı Bal Arısı
Sarı bal arısı ırkının ana vatanı, ''İtalya'nın, Sicilya adasıdır. Davranış tarzı ile de ''sakin yapılı arı''çeşitleri arasından bulunmaktadır.''Sarı renkli kitin tabakası'' ile kaplı olan, ''ince yapıdaki'' vücudunda ''sarı kıllar'' mevcuttur. Karınlarının altında bulunan şerit sayısına (3 veya 5 şeritli) göre iki adet, farklı tipi vardır. Sarı bal arısı türü, ''hızlı çoğalabilme'' özelliğine sahiptir. Üreme mevsimleri, ilkbaharda başlar, sonbahara kadar devam eder.
Bu arı türünün ''sert kış iklimi'' olan yerlerde yaşama imkanı yoktur. ''Yağmacılık'' özelliği çok yaygın olup, diğer arıların kovanlarına girer ve onların, ''ballarını çalarak'' tüketirler!.. Sarı bal arıları, kış mevsiminde, ''çok fazla bal'' tüketirler. Bu arı türünün,''düzgün şekilli petek yapma'' becerisi son derece mükemmeldir. Ayrıca ''kovanı temiz tutma'' içgüdüleri de çok iyidir. Oğul verimi ise düşüktür. Diğer arı çeşitlerine göre, ''hastalıklara'' karşı daha dirençlidir.
Siyah Bal Arısı
Siyah bal arısına aynı zamanda ''esmer bal arısı'' da denilmektedir. Genel itibari ile dünyanın bir çok noktasında bulunmaktadır ama daha çok Avrupa ülkelerinde görülmektedir. Diğer arı ırkları ile ''melezleme yöntemi'' yapılarak, ''daha fazla verim'' elde edilmiştir. Görüntü itibari ile ''iri yapılı arı'' kategorisinden yer almaktadır. Karın altı halkalarında, ''sarı noktalar'' mevcuttur.
Vücutları,''uzun ve seyrek kıllarla'' kaplıdır. Erkek arıların kılları, genellikle; ''koyu kahverengi'' olup, nadiren de olsa ''siyah renkli'' olanlar da görülebilir. ''Siyah bal arısı'' türünün, ''dili'' kısa olduğundan ve ''tohumlu bitki nektarlarından'' çok fazla faydalanamadığı için üreticiler, tercih etmezler. Genellikle, ''fundalık bitki örtüsü'' bulunan yerlerde, çok görülen bir arı türüdür.
Siyah bal arısı, ''sarı bal arısının'' aksine, ''zorlu kış şartlarına'' oldukça dayanıklı olduğundan, ''kışı sert geçen yerlerde'' tercih edilmektedir. Siyah bal arılarının, ''oğul vermesi'' çok zayıftır. Yavru verimleri fazla değildir. Gelişimleri, çok uzun sürer. Yavru yerlerinde ''çok miktarda bal'' tutarlar.''Açlıktan ölme'' ihtimalleri ise çok azdır. ''Çok az yiyecekle, çok uzun bir süre'' hayatta kalmayı başarabilen ''siyah bal arıları,'' üstün bir yaşama gücüne sahiptir.
Oldukça ''agresif bir yapıya'' sahip olmaları,''saldırgan'' olduklarının çok açık bir göstergesidir. Toplu olarak,''düşmanlarına saldırma'' eğilimleri mevcuttur. Ayrıca, ''kovandan kaçma'' riskleri de vardır. Siyah bal arıları; ''yavru hastalıklarına ve bal mumu güvelerine'' karşı, ''çok hassas'' olan, bir arı türü olarak bilinir. Bu yüzden, ''bal üreticilerinin'' bu konularda ''son derece duyarlı olması ve gerekli olan önlemleri alması'' şarttır.
Carniola Bal Arısı
Türkiye'de ''karniyol bal arısı'' olarak bilinmektedir. ''Carniola bal arısının'' ana vatanı, balkan ülkeleridir. Çok ''ince yapılı'' bir arı türü olup, oldukça da ''uzun bir dile'' sahiptir. Vücutlarının üzeri, ''kısa ve ince kıllarla'' kaplıdır. Carniola bal arısının vücudunu kaplayan ''kitin tabakası,'' oldukça ''koyu'' renklidir. Karın kısmı; ''parlak renkli, kısa kıllarla'' kaplıdır. Erkek arılardaki kıl rengi; ''griden, kahverengi'' tonlarına doğru değişiklik gösterir.
Carniola bal arılarının, ''yavru verimleri'' oldukça yüksektir. Yılın içerisinde ''çok fazla'' sayıda ''oğul verme eğilimleri vardır!. Daima, ''geniş aile'' yapısına sahip olmak isterler. Polen miktarı ''yeterli oranlarda'' olduğu sürece, ''yavrulamaya'' da devam ederler. ''Sonbahar mevsiminde'' kolonideki sayıları, hızla azalmaya başlar!. Kış mevsimini, ''küçük aileler'' halinde geçirirler.
Bu şekilde, ''günlük gıda ihtiyaçları'' da çok daha az olduğundan,''kış mevsimini'' de çok rahat geçirirler.''Tohumluk bitkilerden'' çok iyi yararlanırlar. Çok az miktarlarda ''propolis'' maddesini kullandıklarından dolayı, ''kovan ve petekler'' oldukça temiz kalır!. Carniola bal arısı, her türlü ''iklim koşullarına'', uyabilme özelliğine sahiptir!. Diğer ''arı ırkları'' ile eşleşerek, ''melez'' olan; ''güçlü ve verimi yüksek'' arılar, elde edilmektedir.
Ayrıca ''karniola bal arısı'' yavru hastalıklarına karşı, diğer arı türlerinden, çok daha dayanıklı bir yapıya sahiptir. Carniola arısı, oldukça uysaldır. Asla, saldırma eğilimleri yoktur!. Kovanın içerisinden ''peteği'' çıkarsanız dahi, ''yuvalarını'' asla terk etmezler!. Bu özellikleri, arıcıların mutlaka değerlendirerek, ''oğul verme'' isteğinin ''artırılması'' yoluna gidilmelidir. Carniola bal arıları, son zamanlarda ''en çok aranan arı'' konumuna gelmiştir.
Kafkas Bal Arısı
Kafkas arısının ülkemizde üretim sahası, ''Ardahan ili Posof'' ilçesidir. ''Kafkas bal arılarının'' ana vatanı, Kafkasya bölgesidir. Kafkas arısı, yaşadığı alana göre iki türe ayrılır. Bunlardan birincisi, ''dağlarda yaşar ve gri renklidir.'' Kafkas arısının ikinci türü, ''alçak veya ovalık'' olan yerlerde yaşarlar. Bu tip de olan arılar, sarı renklidir.
Kafkas bal arılarının en fazla tercih edileni, dağ kesiminde yaşayan tipidir. ''Kafkas bal arısı'', görünüş olarak aynen, ''Carniola bal arısına'' benzemektedir. Kitin rengi koyu, kıl örtüsü açık gridir. Erkeklerde göğüs kılları, siyahtır. ''Kafkas bal arıları'' uysal bir yapıya sahiptirler.Yavru verimleri yüksektir ama ''oğul verme'' özellikleri zayıftır. Güçlü aile yapısı isterler.
Kovan içerisinde, ''propolisi'' çok fazla kullanırlar. Bu yüzden de ''kovan temizliği'' zordur. Kış için de çok fazla bal depolarlar. Bal verimliliği, bazı arı türlerine göre bir hayli yüksektir. ''Ana arıyı'' kolay kabul etmezler. Kafkas bal arıların dağlarda bulunan türü, doğu Anadolu ve doğu Karadeniz bölgelerinin yaylalarında, sıklıkla yetiştirilmektedir.
Kıbrıs Bal Arısı
Kıbrıs bal arısı; ''çok küçük yapılı ve koyu sarı'' renklidir. Oldukça da ''hırçın ve saldırgan'' bir yapıya sahiptir. Kıbrıs bal arısının, agresif özelliğinden dolayı ''kontrol edilmesi ve bakımları'' çok zordur. Melezleme sonucundan iyi bir netice alınamadığından, çok fazla tercih edilen bir arı türü de değildir!. Ülkemizde, Akdeniz Bölgesinde azda olsa bulunmaktadır.
Belfast Bal Arısı
Belfast arısı, dünyanın en meşhur ''melez arı'' cinsidir. İrlanda'ya özgü bir türdür. Melez arıda farklı ırklardan olan ve ''genetik özellikleri'' bilinen arılar, kontrollü olarak ve ''yapay döllenme'' kullanılarak birleştirilir. Yani, ''diğer arı türleri'' gibi ''ayrı bir ırk'' değildir. Bu tür birleştirmelerde ''melez azmanlığı'' denilen olay gerçekleşir ve ''ilk nesil kraliçe arılar,'' ayrı türden olan ana ve baba arılardan ''daha verimli olurlar. Bal verimleri ve yavru üretimleri; ''çok hızlı ve yüksektir.'' Ayrıca, yön bulma konusunda da oldukça başarılıdır.
Yığılca Bal Arısı
Düzce yöresine ait olan, Yığılca arısının ''deri renginin'' diğer bal arısı türlerine göre çok daha ''sade'' olması, onu ayıran en belirgin özelliktir. Yığılca arıları, ''yüksek bal verimi'' ile ''ülkemiz arıcılığına'' çok büyük değer katmaktadır. Yurdumuzda üretilen diğer ''bal arısı'' türlerine göre göre; ''vücut yapısının iriliği ve organlarının uzunluğu'' ile oldukça dikkat çekmektedir.
Yığılca arısı çok çalışkan bir yapıya sahiptir. Bu yüzden de yüksek bal verimi vardır. Öyle ki; diğer bal arısı türlerinin, neredeyse ''üç katı kadar bal'' üretebilir!. Ayrıca ''soğuk kış aylarına'' da oldukça dayanıklıdır. Bu tür, diğer ''bal arısı'' türlerinden ayrı tutularak, sadece Yığılca'nın
civarında ''bal üretimine'' izin verilmiştir. ''Modern hayatın'' henüz uğramadığı Yığılca’da, tıpkı insanı gibi doğanın ve arılarının yapısı da ''henüz'' bozulmamıştır!.
İtalyan Bal Arısı
Çok eskilerden beri, ''yaradılış özelliklerini koruyan,'' kıymetli bir arı ırkıdır. Asıl yurdu, Kuzey İtalya’dır. İtalyan bal arıları, çok çalışkan ve uysaldır. Ayrıca, ''bol yumurtlama'' yeteneğine de sahiptirler. ''Yuvarlak karınlı ve oldukça uzun dillidir.'' Dil uzunlukları; ''6,3 - 6,6 mm.'' arasında değişir. Genellikle, ''sarı'' renklidir. Bu arılar “golden bee” (altın arı) olarak adlandırılırlar. Aşırı sakin ve iyi huyludurlar. Sokma eğilimleri ise çok azdır.
Dev Japon Eşek Arısı
Dünya'daki ''eşek arısı türleri'' arasında, ''en büyük boyutlu'' olanlardan biri olan, ''dev Japon arılarının'' bazıları, yaklaşık olarak ''5 cm.'' büyüklüğe ulaşabilir!. Kanat genişlikleri ise ''7 cm.'' kadardır. Yaşam alanları; ''doğu Asya ve uzak doğu'' civarıdır. İçeriğinde ''8 adet ayrı kimyevi maddeden'' oluşan ve düşmanlarına karşı oldukça etkili olan bir ''zehir'' içeren iğnesini, birçok kez kullanabilme özelliklerinden dolayı,''oldukça tehlikeli'' olan bir canlı türüdür.
Bu zehir, insan kalbinin durmasına yol açabilir!. Aynı zamanda da organ yetmezliğine neden olarak sizi öldürebilir!. Zehir içerisinde bulunan her kimyasalın farklı bir görevi vardır. En fazla ''bal arılarına'' saldırıp, onları; kovanın hemen çıkışında, ''zehirli iğnelerini'' dahi kullanmadan, çenelerinin yardımıyla parçalayarak, öldürürler!.. Asıl amaçları ise onların ''larvalarıyla,'' kendi yavrularını beslemektir!..
Tek bir ''Japon eşek arısı,'' dakikada ''40 tane bal arısını'' öldürebilir!. Dolayısıyla bir koloniye ''15 - 20 tanesi'' saldırdığında, her tarafı ''talan etmeleri'' de mümkündür!.. Bal arısı türlerinin dışında, diğer ''bazı böceklere'' de saldırabilirler!.. Ayrıca,''yaşadıkları bölgelerde,'' kendilerini ''avlayacak düşmanlarının'' çok olmaması, adeta ortalıkta cirit atmalarına neden olur!. Japon eşek arıları, tek bir av için ''100 km.'' kadar mesafeyi bile kat edebilir!.
''40-50 tanesi'' bile, ''on binlerce bal arısından'' oluşan koloniyi, saatler içerisinde yok edebilir. Oldukça ''sosyal'' bir tür olduğu için de, bir ''kovan bulduklarında'' hemen diğerlerine de haber verirler!.. Japon bal arıları ise bu dev eşek arılarıyla baş edebilen ender türlerden birisidir. Bu bal arıları, düşmanlarına karşı ''oldukça ilginç bir taktik'' geliştirmişlerdir.
Öyle ki; ''dev Japon eşek arıları,'' bir ''Japon bal arısı'' kolonisini bulur, ancak bunu fark eden Japon bal arıları, kovanın girişini bilerek açık bırakır. Durum böyle olunca bu bir iki eşek arısı içeriye girer ve diğer arkadaşlarına da haber verip, ''kovana yönlendirecek olan'' bir ''salgıyı'' üretmek için hazırlanırlar. Bu süre içinde de, ''Japon bal arıları'' da kendi aralarında ''iletişim'' kurmaya ve ''saldırı'' durumuna geçmeye başlar!.
Önce içlerinden ''bir kaç tanesi'' tıpkı bir ''kamikaze savaşçısı'' gibi kendini feda ederek, eşek arılarının ''önlerine'' atlarlar. Dev Japon eşek arıları, bu ''intihar timine'' saldırdıkları anda, çok ilginç bir olay gerçekleşir!.. Öyle ki; normalde, ''binlerce arıyı öldürebilecek kadar acımasız ve dayanıklı'' olan bu koloninin her elemanının etrafını, yüzlerce ''Japon bal arısı'' sarar ve arılar, kanatlarını kullanıp, vücutlarını çok hızlı bir şekilde ''titretmeye'' başlarlar!..
Bu süre içerisinde ''Japon eşek arıları,'' birkaç ''Japon bal arısını'' öldürseler de, etraflarındaki ''binlerce arının'' sürekli şekilde devam ettirdiği, ''kanat titreşimlerinin'' sonucunda ''kovandaki sıcaklık'' artmaya başlar. Sıcaklık ''47 °C'' civarına ulaştığında, bu ''eşek arıları'' ölürler, çünkü vücutları en fazla, ''45 °C'' ısıya kadar dayanabilmektedir!.. ''Japon bal arıları'' ise, ''48-52 °C '' arasındaki sıcaklıklara kadar, hayatta kalmayı başarırlar!..
Dev Kamboçya Bal Arısı
''Güney ve güneydoğu Asya’da'' özellikle de Kamboçya'da, doğal yayılım gösteren, Latince adı;''Apis dorsata'' olan ve ''ormanlık'' alanlarda yaşayan, ''dev bal arısı'' türüdür. Bu dev bal arıları bir ağaç dalına ''dikey'' olarak, ''1 m²'' kadar büyüklüğe ulaşabilen petekler yaparlar ve içi bal doludur. Bu peteklerdeki bal, ormanda yaşayan köylülerinde besin kaynağıdır. Ayrıca yerli halk, peteklerden balmumu da yapar.
Kağıt Eşek Arısı Latince adı (Polistes dominula) olan, kağıt eşek arılarının yuvası yani peteği, tıpkı bir ''kağıt'' inceliğindedir. Yağmur yağdıktan hemen sonra, ''kağıt eşek arıları'' yuvadaki ''su damlalarını'' emerler ve daha sonra da dışarıya kusarak, ortamdan uzaklaştırırlar. Ayrıca petek içlerindeki ''nemi'' kurutmak için kanatlarını, tıpkı bir ''vantilatör'' gibi çırparak, ''yavruları'' için gerekli olan ''kuru petek odacıklarını'' sudan arındırırlar.
Kağıt eşek arıları, sanki kağıttan yapılmış gibi görünen güzel yuvalarından dolayı bu şekilde adlandırılır. Binaların çatılarına ve kapı çerçevelerine yuvalar yaparlar!. Ama kağıt eşek arısı çok ''agresif'' değildir. Sadece, yuvalarında ''rahatsız edilirlerse'' saldırırlar. İnsanların olduğu yerlerde ''kağıt eşek arısı'' yuvalarının varlığı, oldukça tehlikeli olabilir. Bu yüzden çok dikkatli ve tedbirli olmak gerekir!.
Kağıt eşek arısı sokmaları, son derece acı vericidir ve bazı insanlara alerjik olabilir. ''Bir kağıt eşek arısı'' eğer bir tehdit altındaysa, ''kendine özel salgısıyla'' hemen, ''koloninin diğer bütün üyelerine'' acil durumu haber verebilir!.. Sonuç beklediğinizden çok daha kötü olabilir!. ''Kağıt eşek arısı,'' birçok kez sokabilir ve bu çok ciddi sağlık sorunlarına, hatta kurbanının ölmesine neden dahi olabilir!.. ''Yoğun acı, kaşıntı, şişlik, alerjik reaksiyonlar ve kızarıklık'' oluşabilir.
Amazon Bal Arısı
Amazon bal arıları, diğer adlarıyla ''katil arılar;'' Amazon yağmur ormanlarında, çok büyük bir ''nüfus oranına'' erişebilirler. Bu ''katil bal arıları,'' sahip oldukları ''çok etkili zehirli iğneleriyle'' Amazon ormanında, ''binlerce kişinin ölümüne'' neden olmuşlardır!.. Aslında bu canlılar, asla katil değildir!. Sadece yuvalarını ve koloni üyelerini korumak için kendi canlarını feda ederek, düşmanlarına tek silahları olan ''zehirli iğneleri'' ile saldırarak öldürürler!..
Kel Yüzlü Eşek Arısı
''Kel yüzlü eşek arısı'', Kuzey Amerika’ya özgü bir ''arı'' türüdür. Aslında, kel yüzlü eşek arısı, gerçekten ''eşek arısı'' değildir!. Büyük boylarından dolayı, eşek arısı olarak anılır. 13-20 mm. arasında bir boyuta ulaşabilirler. Kel yüzlü eşek arıları, 200-400 üye içeren kolonilerde yaşar. ''Orman alanlarında, bitki örtüsü içerisinde ve ağaçların kovuk ve dallarında, büyük bir yuva'' oluşturarak, dev koloniler halinde, topluca yaşarlar.
''Kel yüzlü eşek arısı'' çok agresif yapısı olan bir ''arı'' cinsidir. Yuvalanma yerlerini işgal eden her şeye saldırırlar!. Çok düzgün ''iğneleri'' vardır ve işgalcilerine,''durmaksızın'' batırabilirler!. Onların sokması da oldukça etkili bir ''zehir'' içerir ve keskin acıya neden olur. Kel yüzlü eşek arısı sokması; ''ağrı, iltihaplanma, kızarıklık, yoğun kaşıntı ve yanma hissi'' ile sonuçlanabilir. Yuvalarını korumak için bu zehiri, davetsiz misafirin gözlerine püskürtebilirler. Bu, işgalcinin ''geçici körlüğüne'' neden olabilir!.
Sarı Ceketli Eşek Arısı
''Sarı ceketli eşek arıları,'' Dünya'nın hemen her yerinde bulunan, çok tehlikeli bir yaban arısı türüdür!. Üzerlerinde bulunan ve kendilerine özgü bir şekildeki, ''sarı ve siyah'' işaretlerinden dolayı da, bu şekilde adlandırılırlar. Genellikle; ''ağaçlarda, yoğun çalılıklarda ya da yer altına inşa edilen, büyük kağıt yuvalarında'' kolonilerde yaşarlar. Bir ''sarı ceketli eşek arısı'' yuvası, yaklaşık olarak, ''4000 kadar birey'' içerir.
Sarı ceketlli eşek arıları, oldukça agresif bir arı türüdür. Tehdit edildiklerini anladıkları zaman, koloni olarak, hep birlikte saldırırlar!. Oldukça etkili olan, ''zehirli iğnelerinin'' sayesinde de hiç durmadan saldırıp, sokacaklardır. Toplu olarak bir insana saldırmaları; ''şiddetli ağrı ve nefes alma zorluğu, şişlik, göğüste sıkışma, konuşma bozukluğu, halsizlik ve bayılma''gibi çok ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir.
YAŞAM ALANLARI
Arı türleri, Dünya'nın hemen her yerine yayılmışlardır. Bazı ''yaban arısı'' türleri, ''tek başına'', yalnız yaşamayı tercih ederken; bazı türler, son derece sosyaldir ve koloni şeklinde yaşarlar. Arıların yaşadığı yerler;''yüksek dağlardan, vadi yamaçlarına, ormanlık alanlardan, insanların eliyle yapılmış kovanlara'' kadar, oldukça geniştir. Dünya'da çiçek olan her yerde bulunurlar. ''Ağaç kovuğu, toprak altı, bazen evlerin çatısı,'' yuva yaptıkları yerlerden sadece bazılarıdır.
ARI SOKMALARINDA NE YAPILMALIDIR?
Arı sokması yada ısırması çoğumuzun başına gelebilir. Tek bir arının sokmasının yanında ''topluca saldırıya'' da rastlamak mümkün olabilir. Bu tür sokmalar alerjik tepkilerin dışında, ''ölümcül'' olabilen sonuçları da doğurabilir. Arı sokmasından dolayı oluşan; ''ağrı ve şişliği'' engellemek için; bir incir yaprağını koparıp, kopan yerden çıkan sütü, ''arının soktuğu yere'' sürerseniz, ''ısırılan yer'' çok kısa bir sürede iyileşecektir.
Bilim insanları, arı sokmasından kaynaklanan sıvı zehirin, ''eklem iltihabını'' tedavi etmeye ve hatta önlemeye yardımcı olduğunu belirlediler!.Bu zehirin, vücuttaki iltihabı düzenleyen doğal hormonları, artıran ''molekülleri'' içerdiği tespit edildi. Arı zehiri tedavisi; ''romatizma ve eklem iltihabı'' gibi sorunlar yaşayan hastalarda gözle görülür bir etki yapmaktadır. Arı sokmasından kaynaklanan sıvı zehir, kan dolaşımını hızlandırarak, vücuttaki direnci arttırır.
ARILARLA DOĞAL MÜCADELE VE KORUNMA YÖNTEMLERİ
Dünya'nın dört bir yanında ''yüzlerce türden'' değişik arılar vardır. Bunların sadece birkaç türü Türkiye'de ve Dünya'da ''gerçek zararlı'' olarak görülürler. Bazı türler ise sokmazlar. Bal arısı gibi bazı türler ise aslında ekosistemin değerli bir parçasıdır. ''Arı türlerini, yaşam döngüsünü ve görünümlerini'' tanımak ve bilmek, eviniz ya da işyeriniz için ''arı kontrolüne'' yönelik 'en iyi yöntemi' tespit etmenize yardımcı olabilir.
Evimizin;''çatı, balkon, garaj'' gibi herhangi bir köşesinde veya yakın çevremizde arılar, kovan yapmış olabilirler. Bahçemizde veya evimizin yakınında sulu yada çamurlu olan bir ortamdan dolayı ''sarıca arı dediğimiz arılar yada eşek arıları'' sizi rahatsız ediyor olabilir!.. ''Piknik alanı veya balkonunuzda'' yemeğinizi yerken,''kokuya doğru'' gelip, sizi tedirgin edebilirler!. Eğer ki, evinizde yada bahçenizde bir ''arı kovanı'' varsa, en iyi çözüm, ''profesyonel yardım'' almaktır.
Bunun için bir arı uzmanını getirerek, kovanı taşıtmak gerekir. Bunu yapmadığınız sürece de asla rahat edemezsiniz!.. Bu işlemi, ''kesinlikle'' kendiniz yapmaya kalkışmayınız. Öyle ki; bu geri dönülmez, ''tehlikeli sonuçlar'' doğurabilir. Öldürerek yada ilaçlayarak bu işi halletmek en ''son çare'' olmalıdır. Eğer, arılar sizi çok rahatsız ediyorlarsa; ''metalden bir kabın içerisinde, kahve ile şeker karıştırıp yakınız. Yakma sonucunda oluşan duman ve kokudan dolayı, arılar sizi asla rahatsız etmeyeceklerdir!.''
Balkonunuzda bulunan, saksıdaki çiçeklerden dolayı arılar sizi rahatsız ediyorsa, saksı içine salatalık kabuğu koyabilirsiniz. Salatalık kabuğu, arıları uzak tutacaktır. Bir soda şişesi içine; ''şeker, sirke ve su'' ile bir tuzak hazırlandığınızda, şişenin içerisi çok kısa sürede ölü arılarla dolar. Birde içine et konulan, arı tuzakları var; 30-40 cm. boyundaki sac veya karton üzerine fare yapıştırıcıdan sürüp, üzerine et parçası konulduğunda arılar, tuzağa yapışarak ölürler!..
Farmapest Haşere ve Kemirgen Kontrol Hizmetleri, T.C. Sağlık Bakanlığı onaylı ve izinli, belge ve ilaçlarıyla, sizlere her türlü haşere ve kemirgen sorunlarının çözümünde çeşitli alternatifler sunabilecek, bilgi ve tecrübeye sahip olan uzman kadrosuyla hizmetinizdedir.
İletişim Bilgileri
Avrupa Yakası
Seyrantepe Mah. Gülendam Sok. No:14/A 4.Levent / Kağıthane / İST.
Anadolu Yakası
Çınar Mah. Mustafa Kemal Atatürk Cad. Canlı Sok. Gülbağ Pasajı No: 6/13 Küçükyalı Maltepe / İST.
Tel : (0542) 473 10 89 - (0212) 279 87 98
www.farmapest.com Mail Adresi: farmapest@gmail.com
böcek ilaçlama,haşere ilaçlama,kemirgen kontrol,hamam böceği ilaçlama,sivrisinek ilaçlama,pest ilaçlama,pest control,dezenfektasyon hizmetleri,bahçe ilaçlama,ev ilaçlama,pest kontrol,kene ilaçlama,karınca ilaçlama,tahtakurusu ilaçlama,sümüklüböcek ilaçlama,salyangoz ilaçlama,akrep ilaçlama,pire ilaçlama,
Comentarios