ÖRÜMCEK İLAÇLAMA NEDİR? (FARMAPEST İSTANBUL BÖCEK İLAÇLAMA SERVİSİ)
- Farmapest Böcek İlaçlama
- 22 Mar 2019
- 20 dakikada okunur
Güncelleme tarihi: 16 Nis 2019
KİMLİK BİLGİSİ
Örümcek; ''böceklerin, eklembacaklılar şubesinin, örümceğimsiler (Arachnida) sınıfından ve örümcekler (Araneae) takımından'' türlerine verilen genel addır. Örümcekler, Dünya'nın her bir tarafında yaşarlar. ''112 familyada ve 3879 cinste toplanan, 43.244 adet'' türünün olduğu bilinmektedir. Avrupa'da ''yabancı türler'' hariç,''4491 yerli örümcek'' türü bulunur ve bunların ''2041 tanesi endemik ya da tek yerden'' kayıtlıdır. a
GENEL ÖZELLİKLERİ
Örümceklerin boyutları, ''1-35 cm.'' arasında değişebilir. ''Böceklerin'' çoğunluğu ''kanatlı'' olduğu halde, örümceklerde kanat organı bulunmaz. Örümceklerin, ''baş ile göğüs'' kısmı kaynaşmış olup,“sefalotoraks” adını alır. Bazı ''örümcek'' türlerinin, ''baş'' kısımlarında; ''3 veya 4 çift osel (basit) göz'' bulunur. ''Göz dizilişi,'' örümcekleri ''ayırmada'' çok önemli bir özelliktir.
''Karın kısımları göğüse, ince bir bel (pedisel)'' ile bağlanmıştır. Aynı büyüklükteki, başka bir canlının beli, hiç bu kadar ''ince'' değildir!.. Bu ''ince belin'' içerisinden; ''sindirim borusu, kan damarları, nefes boruları ve sinir sistemi'' geçer!. ''Yuvarlak'' bir şekilde olan, ''karın'' kısmı;'' çok yumuşak ve esnek olup, alt kısmında; ''solunum deliği, ipek üretim bezi, anüs ve cinsiyet organları'' yer alır.
Örümceklerdeki ''trakealar (solunum boruları),'' akreplerde de olduğu gibi, karnının altında ''kitap akciğerleri'' tipindedir. ''Kitap yaprağı'' şeklindeki deri kıvrımlarından dolayı solunum organları bu adı alır. ''İki veya dört adet kitap akciğerleri'' vardır. Eğer, örümceğin akciğeri
''iki adet'' ise, eksikliği, ''ek solunum boruları'' ile tamamlanır. Örümceklerde de, diğer tüm eklembacaklılarda olduğu gibi, ''açık bir dolaşım sistemi'' bulunur. Yani, ''kılcal damarları'' yoktur!.
Diğer tüm ''böcek'' türlerinin, ''6 adet bacağı'' olmasına karşılık, örümcekler de ''8 adet bacak'' bulunur. Uçları, ''tarak'' gibi olan;- ''dişli, iki çengelle'' sonlanır. Örümcek, bunların sayesinde ''ağının üzerinde'' rahatlıkla dolaşır. Bazı türleri; ''ileriye, geriye ve yanlara'' doğru yürüyebilir. Birçok böcek türünde görüldüğü üzere; ''uzuvlarından herhangi birisi kopsa bile, yerine çok kısa bir süre içerisinde hemen yenisi çıkar!.
''Antenleri'' olmadığından, ağız önündeki ''pedipalpler'' bu görevi üstlenirler. ''Dış görünüşleri'' tıpkı bir ''bacağa'' benzediğinden, bunlara ''duyu bacakları'' da denir. Üzerleri, ''duyu algılayıcı tüylerle'' kaplı olup; ''dokunma, tat alma ve çevreyi koklayıp araştırma'' gibi görevleri yaparlar. ''Pedipalpler,'' aynı zamanda da ''üreme organı'' olarak da ''işlev'' görürler. Örümcekler, ''zehir bezi'' de taşırlar.''Ağızlarının'' hemen önünde bulunan, ''his ayaklarının (pedipalp)'' yakınında, ''iki adet zehir çengeli'' de yer alır.
Zehir taşıyan, bu kıskaç benzeri organlarıyla avlarını sokarak, felç ederler. Genellikle, diğer ''zehir üreten tüm canlılarda'' olduğu gibi ''örümceklerde'' de, türleri ne kadar ''küçük'' iseler, ''zehir etki oranları'' da o kadar artar!. Türkiye'de ''zehirli türlerine'' pek sık rastlanmamıştır. Özellikle çok büyük türlerinde bulunan, ''uzun kılları'' can yakar!. Yaşam süreleri, yaklaşık olarak, ''2-3 yıl'' kadardır. Evlerimizde, ''evcil hayvan'' olarak beslenenler, biraz daha fazla yaşayabilir!..
ÜREME
Örümcekler, ayrı ''eşeyli olarak üreyen'' canlılardandır. Dişiler, erkeklerden çok daha ''iridir.'' Bazı türlerde erkeklerde ''ağ'' örerler. Örümceklerde;''toplu olarak bir arada yaşama ve aile hayatı yoktur!.'' dense de, bazı türlerinin, ''birkaç birey'' olarak ''yaşadıkları'' da görülmüştür. Erkek örümceklerden çok daha iri olan dişiler, çiftleşme sonrası eğer çok hızlı hareket edip, oradan çabucak uzaklaşamazlarsa, ''erkek örümceği'' yiyebilirler!..
Örümceklerdeki en ''ilgi çekici'' özelliklerden biri de, ''erkek'' örümcekteki ''duyu'' bacaklarının, ''eşleşme organı'' olarak görev yapmalarıdır. ''Erkek örümcekler,'' öncelikle bir ''sperma ağını'' örerek, üzerine bir damla ''spermatozoon sıvısı'' bırakırlar. Sonra da ''ters'' dönerek, bu sıvıyı tıpkı, ''şırıngaya çeker gibi pedipalplerinin şişkin kısmına'' hızlı bir şekilde doldururlar. Bundan sonra da ''dişi'' aramaya çıkarlar. Örümceklerin ''çiftleşmesinde'' erkek örümcek, hep ''ölümle'' karşı karşıyadır!.
''Çiftleşme'' anında erkek örümcekler, yaptıkları çeşitli ''ilginç hareketlerle,'' dişilerin ''açlığını'' unutturmaya çalışırlar!. Sıçramalarla yaptığı bu hareketlere, ''örümceklerin aşk dansı'' denir!. Erkek örümcek, dişi örümceğe ''açlığını unutturabilmek'' için ''dans ederken,'' mümkün olduğu kadar da ondan ''uzak durmaya'' dikkat eder!. Çünkü, bir anda ''yakalanma tehlikesi'' vardır!.. Bazıları, çiftleşme öncesi dişi örümceğe bir ''böcek ikram ederek,'' onun açlığını giderir!.
Bir ''tehlike'' kalmadığını anlayınca da dişiye yaklaşır!. Açlığını hatırlayan dişi, erkeği yemeyi düşündüğü için erkek, çiftleşmeden sonra hemen kaçar!..Genellikle erkek örümcek; ''dişisini aramaktan, sevgi dansından ve çiftleşmekten'' yorulduğu için çok ''güçsüz'' bir halde kalır ve dişi tarafından ''çiftleşme sonrası, en yakın protein kaynağı'' olarak görülür!.''Erkek örümcek'' kaçmaya, fırsat dahi bulamadan, ''dişi örümceğe'' yem olur!..
Dişi örümcekler yumurtalarını, ağ ipiyle yaptıkları ''kokon'' adı verilen kozalara bırakırlar. Bir kozada bazen ''yüzlerce yumurta'' olabilir. Örümcek, sonbaharda ''sarımsı beyaz'' renkli olan ve ''kokon'' adı verilen, ipek bir koza içine bıraktığı yumurtalarına karşı çok şefkatli olmasına rağmen çoğu kez dişilerin, yumurtaları veya yavruları yediği de olur!. Bu durum yumurtaların ''döllenmemiş'' olduğunu gösterebilir. Genellikle yaz sonunda döllenen yumurtalar, ilkbaharda ''yavru'' verir. Döllenmiş yumurtalardan, ''20-60 gün'' içerisinde yavrular çıkar.
Oldukça yumuşak ve çok küçük olan bu, yumurtalarla dolu kozayı; ''bir dala, taş altına, duvar yarığına, ağaç kovuğuna veya çalılıklar arasındaki,'' güvenli olan bir yere yapıştırır. ''Kokon,'' arada sırada ''dişi örümcek'' tarafından çevrilerek, alttaki yavrularında ''hava alması'' sağlanır. Genellikle yazın sonlarında ''döllenen yumurtalar,'' ilkbaharda ''yavru'' verirler. Yaz başlarında döllenen yumurtalardan, ''20-60 gün'' içerisinde ''ergine çok benzeyen yavrular'' çıkar.
Yavru örümcekler genellikle doğduktan birkaç gün sonra yeni bir ağ kurup, kendi kendilerine beslenirler. Bazı örümcek türleri, yumurtadan çıkan ''yavrularını,'' tıpkı ''akrepler'' gibi belli bir süre boyunca ''sırtlarında'' taşırlar!. Çoğu türlerde yavrular, erişkin oldukları zaman,''babaları'' da çoktan ''ölmüş'' olur. Zira ''erkek örümcekler,'' erişkin olduktan sonra sadece birkaç yıl gibi ''çok kısa bir süre'' daha yaşarlar. Dişilerin, yaşam süreleri biraz daha fazladır.
BESLENME
Örümcekler, oldukça ''yırtıcı ve aç gözlü'' hayvanlardır. Birbirlerine saldırmaktan çekinmezler. Örümcekler, ''etçil'' olarak beslenen canlılardır.''Avları'' çok çeşitlidir. Çeşitli ''böcek'' türleriyle, özellikle de;''hastalık taşıyıcı özelliği olan, sinek çeşitleriyle'' beslendikleri için de ''faydalı'' bile sayılırlar!. Bazı tropikal türler; ''amfibyum, sürüngen, küçük kuş ve memeli'' gibi ''omurgalıları''
bile avlayabilirler.''Örümcek türlerinin'' hepsi, avlarını yakalamak için ''ağ tuzakları'' kurmazlar.
Çok büyük boyutlu olan bazı türler, avlarını;''kovalayarak veya üzerine sıçrayarak'' yakalarlar. Suyun içerisinde; ''su böceği, kurbağa ve balık'' avlayanları bile vardır. Yakaladıkları avlarını, önündeki ''kıskaç organından'' bırakılan, ''zehir salgısı'' ile 'felce' uğratırlar. Sonra da ısırarak, avının iç organlarına, ''eritici enzimler'' içeren ''tükürük salgısını'' boşaltırlar. Kısa bir zamanın içinde de, avının ''iç organları'' eriyerek, ''sıvı' besin' haline gelir.
Örümcek, emici midesini bir ''pompa'' gibi kullanarak, bu sıvıyı emer. Avı, kısa bir sürede ''içi boşalmış bir kabuğa'' döner!. Örümcek, bu ''boş kabuğu'' ya olduğu yere bırakır veya başka bir yere atar. Örümceklerin, ''yemek boruları'' çok ''dar'' olduğundan, bu şekilde ''beslenmek'' zorundadırlar. Güney Amerika'da yaşayan, bacakları hariç, yaklaşık olarak 10 cm. boyunda olan ve ''toprak altı'' inlerinde barınan, bazı türleri; ''tavşan ve tavukların'' içini boşaltabilecek güçtedir. Fakat, ağız parçaları ''bir sineği bile'' parçalayacak şekilde değildir!.
Ağzının önünde bulunan zehir çengelleri, avı delmeye ve ''zehir sıvısını akıtmaya'' yarar. En uçtaki ''iğneli'' olan kısımları, tıpkı bir ''şırınga'' gibi, ''iki adet yan delikle'' sonlanır. İğne deliği böyle enjektör gibi olunca, ''tıkanma tehlikesi'' de önlenir. İğne, ava girince; zehir, bu delikten sızar. Örümcekler, ''iki kıskacı'' da kullanırlar. Isırdıkları zaman, yan yana iki delik olması, bu yüzdendir!. Kıskaçlar, aynı zamanda; delik açma ve küçük cisimleri taşıma işlerine de yarar.
YAŞAM ALANLARI
Dünya'nın ''Antartika kıtası'' hariç, hemen hemen her tarafında bulunan ''kara'' hayvanlarıdır. Ancak birkaç cinsi, ''su'' üzerinde bulunabilir. Bazı, özellikle de ''tarantula'' gibi ''büyük ve çok az zararlı'' türleri, ''hobi amaçlı'' olarak, camdan yapılan ve ''teraryum'' adı verilen, akvaryum benzeri, ''özel kafeslerde'' beslenmektedir. Tür çeşitliliğinin büyük bir çoğunluğu, ''tropikal ve ılık iklimi'' olan yerlerde görülür.
Örümcekler, Dünya'nın birçok bölgesindeki ''iklim koşullarına'' oldukça iyi ''uyum'' sağlayarak, ''çok geniş alanlarda'' yaşayabilen, bir ''böcek türü'' halini almışlardır. Öyle ki, birçok örümcek türüne; ''Everest dağının zirvesinden, kanyonların derin çukurlarına, akarsu veya göl içlerine'' kadar, değişik yaşam ortamlarında rastlamak mümkündür. Ülkemizde, ''sarıkız'' denilen iri bir türü, güneydoğu illerimizde sıklıkla görülse de, diğer ''zehirli türlerine'' rastlanmamıştır.
Ev örümceği denilen birkaç türü, yaşam alanlarımızı mesken tutmuşlardır. Özellikle ''nemli ve karanlık, aynı zamanda da terk edilmiş ve gözlerden uzak'' olan alanlar, örümceklere ''en sık'' rastlanılan yerlerdir!. ''Bodrum katları, garaj, çatı araları, depolar, kapalı tutulan yazlık evleri, kiler, mutfakların kapalı bölümleri, hayvan barınakları, temizlenmeyen odun ve ot yığınlarının araları'' gibi birçok alana ağ örerek, ''yuvalarını'' yapabilirler.
ÖRÜMCEK AĞININ ÖZELLİKLERİ
Yakın çevremizde sıklıkla karşılaştığımız örümcek ağı, aslında bir ''sanat harikasıdır.'' Yapılış amacı ''avlanmak'' olan ağ, aslında bir tuzaktır!. Her örümcek türü ''ağ'' yapmaz. Ancak bütün örümcekler ağ tellerinden, yumurtalarının etrafını saran,''ipek kozalar'' üretirler. Bazı türler bu ağ ipliğini; ''yaprakları yapıştırmakta, yuvalarının içini döşemekte, açtıkları çukurun çevresini kapatmakta'' kullanırlar.Yani, bu salgı maddesi, bir çeşit ''yalıtım malzemesi'' olarak kullanılır.
Karınlarının alt kısmında üç çift, ''ağ üretim organı'' bulunur. Her birinin dışarıya ayrı bir çıkışı vardır. Bu organlarda bulunan bezlerden üretilen; ''yapışkan ve sıvı'' kıvamındaki, ''iplik'' ham maddesi, ''havayla temas edince,'' hemen sertleşir!.. Her ''ağ organında, 100 kadar, çok ince ve küçük kanalcıklar'' bulunur. Bu ''ince kanallardan'' sızan ''ipek'' iplikçikler, bir araya gelerek bükülür ve tıpkı ''çelik kablolar'' gibi, ''tek bir iplik'' durumuna gelirler!.
İpleri, son derece ''esnek ve yapışkan'' bir halde olur!. Öyle ki; bir sinek, ne kadar sert çarpsa da, kolay kolay kopmazlar!. Ağını yapmak isteyen örümcek, ''ağ organlarını,'' bacaklarının bir kısmı ile tıpkı bir ineği sağmak için memesini sıkıştırır gibi sıkıca bastırarak, ''ağ maddesinin'' akışını başlatır!. Örümcekler, iplik deliklerinden çıkan ''tellerin'' hepsini toplayarak,''tek bir tel'' halinde kullandıkları gibi; bunlardan, ''başka işler'' için ayrı ayrı ''ince teller'' de yaparlar.
Örümcekler, bir yere taktığı ağ telini, kendilerini ''güvenli bir yere'' ulaştırana kadar uzatabilir. Genç örümcekler, bu ''ağ tellerinin'' sayesinde, ''çok uzun mesafelere'' uçabilirler. Bunun için de; ''telin bir ucunu, sabit olan bir yere bağlayarak, kendilerini hava akımlarına bırakırlar.'' Bu şekilde yerlerinden havalanan örümcekler; ''karada 5 km, denizde ise yüzlerce km.'' uzaklara oldukça kolay bir şekilde gidebilirler.
''Okyanuslarda'' bulunan ''ıssız adalarda'' yaşayan örümcek türleri, hep böyle ''hava yoluyla'' gelmişlerdir. Sonbaharda bol bol rastlanan ağ telleri de,''uçan genç örümceklerden'' kalmıştır.
Ağ yapacak olan bir örümcek, önce ''yüksekçe'' bir yere tırmanır ve ''ağın ucunu'' bulunduğu kısma yapıştırarak, ''ipek ipliğin'' yardımıyla aşağıya doğru süzülür. Gözüne kestirdiği bir dal parçasına ulaşarak, bağlantı kurar. Sonra, o iplik üzerinde gidip, gelerek ağını kalınlaştırır.
Daha sonra vücudundan çıkmakta olan ipliğin bir ucunu, ilk yapılan ipliğe tutturarak kendisini boşluğa bırakır. Ağa bağlı halde bir yere varınca, o ucu vardığı yere yapıştırır. Bu yolla birkaç gidiş gelişte ''ağın kaba iskeleti'' meydana gelir. Bundan sonra da bu yapılan iskeletin merkez çevresinde ''dairesel halkalar'' yaparak, ağ örmeyi tamamlar. Ağ örümü çoğunlukla gece olur. Bir ağın örülmesi, en fazla ''60 dakika'' kadar sürer.
Ağın tam ortasında, ''spiral ve yapışkan'' olan bir bölüm bulunur. Diğer iplikçikleri ise kurudur. Bir böcek, ağa konduğunda hemen yapışır!. Kurtulmak için çırpındıkça, daha da dolanır. İkaz iplikçiği ile avın yakalandığını anlayan örümcek, gelerek avını zehirler!.. Uyarı ipliğinin bir ucu ''ağa'' bağlıyken, diğer ucu ''daima'' kendisindedir. Ağları genellikle yere, ''dik'' bir şekilde olur. Bu şekilde, ''uçan böceklerin'' ağa çarpma ihtimalleri de en yükseğe çıkar!..
Her örümcek türünün, kendisine has ''ağ örme tarzları'' vardır. Ancak en dikkati çeken nokta, ağlardaki, ''geometrik inceliğin'' her zaman varlığıdır. ''Ağ örme'' işi, örümceklerin ''doğuştan'' kazandıkları bir yetenektir. ''Yeni erginleşmiş'' olan bir örümcek, daha önce ağı hiç görmemiş ve örmemiş olmasına rağmen, büyüklerinin yaptığına benzer ağları, rahatlıkla örebilirler!. Bu
yetenek onlara, dünya varolunca verilmiş olan, üstün bir ayrıcalıktır!..
Bazı örümcek türleri, ''düşmanlarından korunabilmek'' için, çok ''çeşitli hilelere'' başvururlar!.. Mesela; ''Güneydoğu Asya’daki'' bir örümcek türü, yaptığı büyük ve dairesel ağının ortasında durur. Bu duruş, ''örümcek yiyen kuşlar'' için çok kolay bir hedeftir!. İşte bu yüzden, örümcek ''düşmanlarını yanıltmak'' için birkaç adet, ''sahte ağ merkezi'' daha üretir!. Ayrıca, ''çok daha inandırıcı'' olması için de; ''yediği avların kalıntılarını'' da ağın merkezlerine takar.
Yani, bir anlamda ''manken örümcekler'' kullanır!. Başka bir örümcek çeşidi de diken ve ağaç kabuklarından, ''manken örümcekler'' yapar. Bazı örümcek türleri, kendilerini ''düşmanlarının görüş mesafesinden'' uzaklaştırabilmek için tıpkı bir ''bukalemun'' gibi ''vücut rengini'' kullanır.
Ama renkleri sabittir ve değiştiremezler. Bu şekilde kamufle olmak, yaşam savaşını kazanma adına, oldukça başarılı sonuçlar elde etmelerini sağlar!..
Örümcek ağlarının ipleri, ipektendir ve bu iplikler; aynı çaptaki ''çelik telden'' daha sağlamdır. Örümceğin ipeği, ipekböceğinin ipeğinden daha ince ve daha dayanıklıdır. Üstelik bildiğimiz ipekten daha güzeldir. Ancak yapılan araştırmalar göstermiştir ki,''örümcek ipeği'' tellerinden ''ince ipek'' elde etmenin imkanı yoktur!.. Daha doğrusu, çok daha ''pahalıya'' mal olmaktadır. Bunun başlıca sebebi; ''bir arada bulunan örümceklerin, birbirlerine saldırıp yemeleridir!.''
Bazı örümcek türlerinde erkekler de ağ yaparlar. Ağ kurmayan türdeki ''avcı örümcekler'' de, arkalarında ''ağdan bir iz'' bırakarak, ''rüzgarla sürüklenmekten'' korunurlar. Erkekler, dişileri bulmak için bu izlerden faydalanırlar. Avcı olan yani ağ örmeden avına saldırıp onu zehiriyle etkisiz hale getirdikten sonra yiyen, örümceklerin en çok bilinenleri; ''tarantula ve goliath kuş avlayan örümcek'' olarak sayılabilir. Bu türler; ''küçük kuş, balık, fare'' gibi canlıları avlarlar!.
ÖRÜMCEK KORKUSU VE ÖRÜMCEKLERLE MÜCADELE YÖNTEMLERİ
Elbette ki, örümceklerden korkmak son derece doğaldır!. Öyle ki; '''sekiz bacaklı vücutları, onlarca irili ufaklı gözleri, zehirli türlerinin varlığından haberdar olmanız, dişlerinin cildinize saplanabileceği düşüncesi'' oldukça rahatsız edicidir!. Bu canlılara karşı gelişebilen ruhsal rahatsızlığın bilimsel adı ise; ''Araknafobi'dir.'' Tüm bu korku çarkının aksine; bu büyüleyici yaratıklarla, ''dost'' olmuş ve tüm yaşamlarını, onları araştırmaya adamış insanlar da vardır.
Gün içindeki bütün ''sorunları'' çözüme kavuşturup, dinlenmek üzere evinize geldiniz. Tam da dinlenmek istediğiniz bir anda karşınıza ''son derece tedirgin edici görüntüsüyle'' bir örümcek çıktı!. İkna olmanız zor olacak biliyoruz, ancak bilim insanları evinizin içerisinde asla örümcek ''öldürmemeniz'' gerektiğini söylüyorlar!. Biz insanlar, evlerimizi ''dış dünyayla izole'' olmuş bir şekilde inşa etmeyi çok severiz!..Evimizin etrafındaki, kalın ''çit ve duvarlar'' bunun ispatıdır!..
Ayrıca, ''yaşadığımız'' alanlara; ''sinek, hamam böceği, fare'' gibi haşerelerin girmesinden de asla hoşnut olmayız!. Evimize ''izinsiz giren'' pek çok türün arasında ''örümcekler''de bulunur. Hatta örümcekler, evimizde diğer ''tehditlerinden'' kurtuldukları için çok daha rahat bir şekilde üreyebilirler de. Eğer evinizde örümcek üreyebiliyorsa, besin kaynağı da bulabiliyor demektir. Bu, maalesef evinizde diğer ''zararlı haşerelerin'' de ''bolca olduğu'' anlamını taşımaktadır!..
''Bilim insanları,'' yaptıkları bir çalışmada, ''ziyaret ettikleri tüm evlerde'' örümcek türlerinden bulmayı başardılar. Karşılaştıkları en yaygın tür ise ''dünyanın en yaygın örümcek'' türlerine sahip, ''Theridiidae'' familyasının üyeleriydi. Bu örümcekler,''pamuksu ve düzensiz'' ağlarıyla bilinirler. Bir diğer ''yaygın olan örümcek türü'' ise bizim ''uzun ince bacakları'' ile tanıdığımız ''Pholcidae'' türündeki örümceklerdi.
Her 'iki örümcek' türü de, ağlarını belirli bir yere örüp, gezintiye çıktıktan sonra, acıktıklarında tekrar ''ağlarına'' dönerler. Evlerimizde bulunan ve ''hastalık taşımaları'' ihtimal dahilinde olan hemen hemen her ''haşere türü'' onların hedefleri olur!. Özellikle de; ''sivrisinek ve karasinek'' gibi uçan türler, en çok avlayıp, tükettikleri böcekler arasındadır. Hatta bazen kendi türlerinin bölgedeki sayısı fazlaca artarsa, onları da yiyebilirler!.
Örümcek türleri, aslında ''insanlardan uzakta durmayı'' tercih ederler. Bir bakıma onların bize sağladığı ''faydayı'' da düşününce, aslında bizlerin,''çok daha tehlikeli'' bir türden olduğumuzu kolayca anlayabiliriz!.Hatta araştırmalara göre, evlerde yaşayan söz konusu türlerin insanları ısırdıkları gözlemlenmemiştir. Ayrıca karadul olarak bilinen vahşi türlerin bile insanları ısırma olaylarına son derece nadir rastlanır ki; onlar zaten yaşamak için ev ortamını tercih etmezler.
ÖRÜMCEK TÜRLERİ
Örümceklerin, tüm Dünya üzerinde yaşayan, yaklaşık olarak, 30.000 kadar türü mevcuttur.
Karadul Örümceği
Karadul örümceği (Latrodectus mactans); ''Theridiidae'' familyasından, sanki ''zeytin tanesi'' gibi ''siyah ve parlak'' renkli, bir örümcek türüdür. Karın bölgelerinde, ''tepeleri birleşik halde iki adet üçgene benzeyen'' veya ''kum saatini'' anımsatan, ''kırmızı renkli'' bir ''işaret'' bulunur. Genellikle ''karanlık yerlerde, tavan aralarında'' yaşarlar. Sekiz adet gözleri vardır. Ortalama olarak, ''10-12 mm.'' büyüklüğünde olurlar. Bazı Güney Amerika ülkelerinde sık rastlanırlar.
Karadul örümceği, ''ağ tuzakları'' kurarak avlanır. Çaprazlama tellerle ördüğü ağın ortasında, kısa bir tünelcik bulunur. Burada böceklere pusu kurar. Dişi, çiftleşmeden sonra çoğu zaman erkeğini yediğinden dolayı, ''karadul'' olarak bilinir!. Dişi karadul örümceği,''kuvvetli bir zehire'' sahip olmakla beraber, sokmasından kaynaklanan rahatsızlık biraz abartılmaktadır. Zehri, bir insanı anında öldürebilecek kadar tehlikeli değildir!.
Ama her yıl, ''karadul ısırmasından'' dolayı oluşan semptomlardan dolayı yaklaşık olarak, 15 insan hayatını bir şekilde kaybetmektedir. Bu sayı, köpekbalığı ısırmalarından dolayı bir yılda ölen insanların sayısının, yaklaşık olarak ''iki katı'' kadardır!. ''Karadul örümceği'' her ne kadar şehir yaşantısında ''çok sık rastlanılmayan'' bir örümcek türü olsa da, ''adı en çok bilinen'' ve
''en fazla merak edilen'' bir ''örümcek cinsi'' olma özelliğini taşımaktadır!.
Sidney Huni Yuvalı Örümceği
Bu tür, Dünya'nın ''en zehirli örümceği'' olarak kabul edilir. Öyleki; zehirleriyle, ''150.000 adet'' fareyi, anında öldürebilecek güçtedirler!. Avustralya'nın ''Sydney'' şehrinde ve yakın çevrede yaşayan bu; ''2,5-3 cm. büyüklüğündeki, siyah tüylü örümcek'' toprağın, 20 cm. derinliğindeki tünelinin dış kısmındaki girişine, ''huni'' şeklinde ördüğü, bir ''ağ kapanı'' ile tanınır. Ocak-mart ayları arası ''en tehlikeli ve kızgın'' olduğu zamanlardır.
Çok ''sıcak'' olan günlerde; ''civarda bulunan ot yığınlarının veya bahçeye asılan çamaşırların arasına'' gizlenebilirler!. Bu tür örümcekler, görüldükleri an ilgili yerlere haber vermek gerekir. Öyleki; köşeye sıkıştırıldığını anlayınca da, ''düşmanının üzerine hızla saldıran ve hatta, 2 m. kadar ileriden zıplayabilen,''oldukça ''agresif yapıdaki'' bir örümcektir. Soktuğu andan itibaren eğer ''serum'' verilemezse; yaklaşık, ''30 dakika'' içerisinde ''ölüm'' olayı gerçekleşebilir!..
''Sydney huni yuvalı örümcekleri,'' herhangi bir ''canlıyı'' ısırdıkları zaman, çoğunlukla ''bütün zehirlerini'' düşmanlarının ''vücutlarına'' boşalttıkları için oldukça tehlikelidirler!. Bu yönleriyle de; kendisinden daha ''saldırgan'' olan ama zehirini harcamayı pek sevmeyen, ''Phoneutria'' adlı örümcek türünden çok daha tehlikeli olabilen bir tür olarak bilinirler. Bu örümcek türü tek ısırığında bir çocuğu, ''15 dakikada'' öldürebilen, ''atracotoxin'' isimli maddeyi içermektedir.
Su Örümceği
Su örümcekleri, küçük gövdeli ve uzun bacaklıdır. Gövdesinin ön kısımları ''çok açık kahve'' rengindedir. Üzerlerinde, koyu renkli şekiller vardır. Çeneleri; kızılımsı kahverengi, karnı ise; grimsidir ve oldukça kısa olan kıllarla kaplıdır. Diğer örümcek türlerinin aksine genellikle dişi, erkekten daha küçük boyutludur. Uzunlukları ''8-15 mm.'' arasında değişebilir. Bazen 28 mm. boyunda olan dişiler de görülebilir.
Su örümceği, örümcek türlerinin içinde, ''en enteresan'' özelliğe sahip olanlarından birisidir!. Birçok örümcek türü, geçici olarak suyun içerisinde yaşar. Hatta bazıları isteyerek suya girer. Ama sadece bir cinsin hayatı, hemen hemen ve devamlı olarak suyun içinde geçer. ''Karada yaşayıp, suda avlanması'' oldukça ilgi çekicidir!. Bu örümcek türü, ''suyun altında'' kalabilmek için oldukça ilginç bir yöntem geliştirmeyi başarmıştır!..
Öyle ki; suyun derinliklerine inebilmek için,''çok sıkı bir şekilde ördüğü ve asla su geçirmeyen keseciğini,'' suyun yüzeyinden getirdiği ''hava'' ile doldurarak, bir tür ''dalgıç başlığı'' yaparlar.
Keseciğin ''açık ağzı'' altta bulunup, örümceğin içeriye girip çıkmasını, dolayısıyla da;''karada ve sudaki yaşamını'' sürdürmesini sağlar. Suda yüzerken, ''solunum deliklerini'' kapakçıklarla kapatır. Hiç zorlanmadan, en az ''5-10 dakika'' suyun içerisinde kalabilir.
Yuvası Kapaklı Örümcek
Bu örümcek türü, sıcak iklimlerde yaşam sürer. Yaz aylarında; ''tarla, bağ, bahçe'' gibi ''ekili'' arazilerde çok fazlaca rastlanırlar. Toprak içerisinde, ''kuyu'' şeklinde kazdıkları ''yuvalarının'' girişini,''ipek menteşeyle'' örülmüş, toprak bir kapakla örterler. Amerika’da bu türler yaygındır. ''Mayal örümceği'' olarak da bilinirler. Derinliği, ''15 cm.’yi'' bulan ve içi ipekle kaplanmış olan yuvalarında, pusuya yatarlar. Avını hissettiği an, kapağı kaldırarak, saldırıya geçer!..
Bu kapaklar, aynı zamanda yuvasını, ''yağmurdan'' da korur. ''Yumurtalarını'' koyabilmek için, ''ceviz'' büyüklüğünde bir ''kozayı'' örerek, ''yuvasının yakınına'' bırakır. İçerisine, ''2000 adet'' kadar ''yumurtasını'' bırakır. Bazı türleri, yaklaşık olarak ''20 cm. uzunluk ve 6 cm. genişlikte'' olabilirler. Bu iri örümcekler; böcek ve kabukluları avlar, kuşların içlerini emerler!. Zehirleri de insanları, ''oldukça etkileyebilecek'' türdendir.
Tarantula
Güney Amerika’da yaşayan, oldukça iri bir örümcek türüdür. Vücutları, kalın tüy benzeri kılla kaplıdır. Bazı tarantula örümceklerinin ayaklarının arasındaki mesafe 26 cm.’yi bulur. Kuşları gizlice takip ederek avlarlar. Tarantula ısırığı, insana acı vermekle beraber, ''zehiri'' pek fazla tehlikeli değildir. ''Kolombiya siyah tarantula, Brezilya koyu kırmızı tarantula, Brezilya pembe kuş yiyici tarantula''; ''kuş ve fare'' dahil bir çok canlıyı avlayan, dev örümcek türlerindendir.
Tüylü vücutları insana ürperti verir. Haklarında, eskiden beri abartılmış olan pek çok söylenti mevcuttur. Tüm bu korku hikayelerinin tam aksini düşünen, ''evlerinde ilginç ve egzotik evcil hayvan besleme'' meraklısı olan birçok insan, ''tarantula örümceğinin'' türlerini ''teraryum'' adı verilen, ''akvaryum'' benzeri ''cam kafeslerde'' hobi amaçlı olarak tutmaktadırlar. Canlı yemler vererek, tarantulaların avlanmasını izlemek, oldukça ilgi çekmektedir!..
Brezilya Gezgin Örümcekleri
Dünyanın en zehirli örümcekleri arasında olan,''oldukça tehlikeli'' bir türdür. ''Güney Amerika ve Orta Amerika'da'' yaşamaktadırlar. Bu ''ölümcül örümceğin'' zehiri, bir insanı, yaklaşık ''2 saatin içerisinde'' öldürebilmektedir. Güney Amerika'da yaşanan örümcek ısırığı vakalarının yarısından fazlası, ''Brezilya gezgin örümcekleri'' tarafından gerçekleştirilmektedir!. Bu türde olan örümceklerle ilgili iyi haber ise ''panzehirlerinin'' olmasıdır!.
Yuvarlanan Örümcek
Güney Afrika'da, Namibya çölünde yaşayan bu tür, diğer örümceklerden, ''kumların üzerinde yuvarlanabilme'' yetenekleriyle ayrılmaktadır. Bu, nadir olarak görülen örümcekler, herhangi bir tehlikeyle karşılaştıklarında; ''bacaklarını gövdelerine doğru çekerek, vücutlarını adeta bir tekerlek haline'' getirmektedirler. Tekerlek şeklini almış olan gövdeleriyle, seri taklalar atarak, süratle ''yuvarlanan örümcekler,'' böylelikle tehlikeden süratle uzaklaşmaktadırlar.
Saniyede yaklaşık olarak, ''44 takla'' atabilen bu örümcekler, insanların ''yaşam alanlarından'' çok uzaklarda yaşadıkları için ''çok fazla'' görülmezler!. Bu yüzden de her ne kadar az miktar da ''zehir'' üretseler de,''insanlara'' herhangi bir ''zarar'' vermeleri söz konusu değildir!. Kumun içine yaptıkları oyuklarda avlarını beklerken, aynı zamanda da çölün kavurucu sıcağından da korunmaya çalışırlar. Bu arada, etrafta dolaşan ''küçük böcekleri'' avlarlar.
Deve Örümceği
Dünyanın ''en hızlı örümceği'' olarak bilinen deve örümceklerinin hızı, yaklaşık olarak, ''saatte 1.6 km.'dir.'' ''Rüzgar akrebi, sarı ömer veya güneş örümceği'' olarak da bilinir. Aslında teknik olarak bir ''örümcek'' de sayılmazlar!.Yarı akrep, yarı örümcek diyebiliriz!.''10 adet bacağı'' ve yaklaşık olarak, ''12 cm.'' kadar olan ''bacak aralığıyla'', dev boyutlardaki bir ''ürkütücü böcek'' türüdür!. Görüntüsü aynı zamanda bir ''istakozu'' da andırır!.
Çöl ortamında ''uydurulan'' bir hikayeye göre; ''deve örümceği ismini; bu canlının, bir deveyi öldürüp, onun iç organlarını parçalayarak, yediği'' şeklinden yola çıkılarak almıştır!.. Oysa ki; deve örümceklerinin, tüm bu ''korku hikayelerinin'' aksine, aslında rakibini öldürebilecek çok etkili olan bir ''zehiri'' bile bulunmamaktıdır!. Onların tek silahları; birçok böcek türünden çok daha ''uzun olan kolları'' ve ağızlarının hemen önünde bulunan kıskaçlarıdır.
King Baboon Örümceği (Pelinobius muticus)
Yaşam alanları Doğu Afrika olan bu örümcek türü, ''king baboon'' olarak da bilinmektedir. Bu örümceklerin fiziksel görünüşü, ''tarantulaya'' çok fazla benzediği için ''örümcek koleksiyonu'' yapanlar arasında daima ''oldukça aranılan'' bir tür olmuştur. Bu örümcek türünden örümcek konusunda ''uzman olmayanların'' kesinlikle uzak durması gerekir. Çünkü; king baboon yani, ''Pelinobius muticus'' çok ''agresif ve hızlı'' olduğu kadar, oldukça da zehirlidir de!..
Sıçrayıcı Örümcek (Salticidae)
Sıçrayıcı örümcek ''Salticidae,'' yaklaşık olarak 5000 türle, örümcek aleminin en büyük ve de en geniş ailesinin sahibidir. Sıçrayıcı örümcekler, isimlerinden de anlaşıldığı gibi zımpalama yetenekleriyle ün yapmışlardır. Avlandıkları veya herhangi bir tehlike anında zıplayabilen bu örümcekler, aynı zamanda ''8 tane göze'' sahiptirler. Gözlerinden ''4 tanesi'' çok dikkat çekici derecede ''iri'' olup, belirgin bir şekilde ''öne doğru çıkık'' vaziyettedir!.
Bazı cinslerde ilk yürüme bacağı çifti, diğerlerinden; ''daha kalın, kuvvetli ve uzundur. ''Sıcak havalarda daha aktif hale gelir, ordan oraya sıçrayarak avlanırlar. ''Sıçrayıcı örümcek'' adıyla da bilinseler de, tek ''sıçrayan örümcek'' türü bunlarla sınırlı değildir. Ayrıca ''kısmen de olsa; Lycosidae, Clubionidae, Oxyopidae üyeleriyle, Agelenidae familyasından Textrix'' cinsleri de sıçrayıcıdırlar. Sırt kısımları, ''dikdörtgen veya kare'' şeklindedir.
Dünya üzerindeki çok değişik habitatlarda yaşarlar. ''Tropikal ormanlar, çalılık araziler, çöller, gelgit bölgeleri, hatta dağlar'' bu değişik ''yaşam alanlarından'' sadece birkaçıdır!. ''Euophrys omnisuperstes'' adlı türüne, Everest tepesinde de rastlanmıştır. Aynı zamanda ülkemizde de oldukça sık görülen birçok türleri vardır. Tamamen zararsız olan bir türdür. Vücudunda asla ''zehir maddesi'' bulunmaz. Avını, ağ tuzağı kurarak avlar.
Horrid Örümceği
2016 yılında, Dünya'nın ''en nadir ve benzersiz örümceği'' İngiltere'nin, ''Plymouth'' şehrinin çok yakınlarında fotoğraflanmıştır. ''Horrid'' adı verilen bu örümcek türü, İngiltere'nin sanayi bölgesinde bulunmuş ve çok sayıda kişinin de dikkatini çekmiştir!. Yaklaşık olarak,''2.5 mm.'' boyundaki bu örümceğin, daha çok ''geceleri avlanmak için'' dışarıya çıktığı ve bu yüzden de şimdiye kadar fotoğraflanamadığı düşünülmektedir.
''Ayna örümcek ya da pullu örümcek'' denilen bu örümcekler, ''thwaitesia'' familyasından olan çeşitli türlerden biridir. Bu örümceklerin en belirgin özellikleri; karın bölgesinin, üst kısımlarını kaplayan, gümüş rengindeki ''parlayan'' parçalardır. Alışılmışın dışında olan bu ''pullar'' sanki, örümceğin sırtına yapıştırılmış, kırık sert ayna parçaları'' gibi bir izlenim verse de, örümceğin tehdit altında hisettiği zamanlarda, boyutları ve rengi değişebilir.
Yalancı Karadul Örümceği (Steatoda)
Yakından bakınca gerçek ''karadul örümceğine'' çok benzerler. ''Soluk işaretli, kahverengi bir soğan'' şeklinde olan, ''karın'' bölgeleri vardır. Dişiler, ''15 mm.'' kadar büyürler. Erkekleri, çok daha küçük bir yapıya sahiptir. Karanlık köşelerdeki, karışık ağlarından, baş aşağı sarkarlar. Ağlarını, ''gelişigüzel bir yapı'' üzerine kurarlar. Yalancı karadul örümceği, bir tehdit olduğunu düşünüyorsa, kendisini ve yavrularını korumak için ısırabilir!.
Yalancı karadul örümceğinin ısırması, oldukça nadir görülür. Zehirleri, asla ölümcül bir etkiye sahip değildir!. Sadece bölgesel olarak; ''kısa süreli şişliğe ve biraz ağrımaya'' sebep olabilir. İnsanların bulunduğu şehir merkezlerinde, çok sık kullanılmayan;''depo, metruk ve eski, yıkık binalar'' en fazla rastlandığı,''yuvalanma ve barınma'' alanlarıdır. Ağlarını, bu karanlık ve izbe yerlere kurarak, çeşitli böcek türlerini avlarlar..
Kurt Örümceği (Trochose ruricola)
Yetişkin kurt örümceğinin,''dişi olanlarının boyu, 8 mm; erkeklerinin boyları, 6 mm. kadardır.'' Genellikle, gri ve kahverengi olurlar. 8 adet göze sahip olan kurt örümcekleri, aynı zamanda çok iyi de kamufle olmaktadırlar. Çok keskin gözleri ile çevik birer avcı olan kurt örümcekleri, genellikle yalnız yaşar ve avlanırlar. İnsanlara çok ciddi zararlar vermeyen bu canlı, genelde düşük dozajlı zehirleriyle, ''hafif bir kaşıntının'' oluşmasına neden olmaktadır!.
Kurt örümcekleri, daima ''geceleri'' avlanır. Gündüzleri ise; ''yosunlar ve çürüyen maddelerin'' içinde,''gözlerden uzak'' yerlerde geçirir. Kurt örümceğinin en büyük düşmanı, eşek arılarıdır. Bu yüzden de, onlardan korunabilmek için çoğunlukla geceleri dolaşarak, böcek avlar. Dişisi, ''yumurta kozasını,'' ağ bezlerine yapıştırarak, daima ''yanında'' taşır. Yumurtalarından çıkan ''yavrular,'' annelerinin ''sırtına'' tırmanarak, bir hafta kadar burada kalırlar.
Kurt örümceğinin dişisi, ''yumurta kesesini,'' karnının hemen altındaki iplik borularına, yapışık bir biçimde taşır. ''Yavru kurt örümcekleri,'' yumurtadan çıktıktan hemen sonra, yaşamlarının ''birkaç haftasını'' geçirecekleri ''annelerinin sırtına'' büyük bir hızla tırmanırlar!. ''Ağzı açık ve sade bir girişli, sığ bir çukurda'' yuva yaparak yaşarlar. Etrafta bulunan diğer böceklerin, ağa takılmasıyla da, onları ''kolayca avlayarak'' beslenirler!..
Uzun Bacaklı Örümcek (Phalangium opilio)
Uzun bacaklı örümcekler, genellikle ''kır ve ormanlık'' alanlarda bulunabilir. Yetişkin olanların, ''3.5-9 mm.'' uzunluğunda boyutları vardır. Vücutlarının üst kısmında, ''açık gri ve kahverengi'' desenler bulunur. Alt kısımları ise, ''tipik'' olarak ''krem'' renklidir. Dişileri, yumurtalarını ''nemli toprağa'' bırakırlar. Yumurtaları, kışın sonuna kadar bekler ve ilkbaharda çatlarlar. ''Yüzlerce yavru'' bir anda etrafa dağılarak, gözden kaybolur..
Uzun bacaklı örümcekler, her yıl sadece ''bir küme yumurta'' bırakırlar. Ağaçların gövdelerine tırmanırlar ya da zeminde besin ararlar. Yumuşak vücutlu; ''fidan biti, tırtıl, böcek larvası veya küçük sümüklü böcek'' gibi ''sindirilmesi ve avlanması'' çok daha kolay olan, yumuşak vücutlu canlılarla beslenmeyi tercih ederler. ''Aynı boyutlardaki'' diğer örümcek türlerine göre oldukça uzun olan bacaklarının avantajını, çok hızlı bir şekilde hareket ederek kullanırlar!.
Sekiz Gözlü Örümcek (Tegenaria gigantea)
Sekiz gözlü örümcekler, kendilerine ''eş aramak'' için ''evinizde veya işyerinizde'' genellikle de sonbahar' aylarında bulunabilirler. Yetişkin dişiler için ''bacaklar hariç'' vücut uzunluğu, ''11-18 mm.'', erkekler için ise ''10-14 mm.'' arasında değişebilir. Vücutları; oldukça ''kıllı'' bir yapıdaki bacaklarıyla,''kahverengi gövdeden'' oluşur. Dişileri; ''tırnak büyüklüğünde, beyaz renkli, üzeri ipek ağ kaplı olan yumurta kesesi'' üretirler.
Erkek örümcek, ''ölmeden'' hemen önce,''dişi ile birkaç kez çiftleşir.'' Örümceğin,''tam olarak olgunluğa'' ulaşması, yaklaşık olarak ''iki yılı'' bulur. ''Garaj, depo, bahçe ve müstakil ev'' gibi, insanların ''sıklıkla'' bulunduğu mekanlarda yaşam sürebilirler. Genel olarak bir köşede ''tüp'' şeklinde başlayarak, ''geniş ve düz'' ağ örerler. Doğada ise; toprak içindeki, ''terkedilmiş eski oyuk yuvalar'' dışında; ''kaya çatlakları ve ağaç deliklerinde'' de bulunurlar.
Pholcidae Örümcekleri
Pholcidae örümcekleri; ''küçük ve orta boylu'' örümcekler familyasına aittir. Yetişkin olanlar en fazla; ''2,5 cm.'' kadar bir ''uzunluğa'' erişebilirler. Bacakları, oldukça ''uzun'' ve çok ''incedir.'' Dünya üzerinde; ''83 cinsten, 986 türü'' tanımlanmıştır. Orta Avrupa'da yaşayan türler, en çok Doğu Akdeniz bölgesinden türemiştir. Fiziksel görünüş olarak; ''örümceğimsigiller'' sınıfından, ''Opiliones'' takımının üyelerine oldukça benzerler.
Pholcidae örümcekleri, ''sekiz gözlü'' örümceklerdendir. ''Ön ve ortadaki'' gözler, ''çok küçük'' olup, geriye kalanlar, bunların her iki yanında bulunurlar. Karın altlarının, arka taraflarında üç çift, ''ağ torbası'' vardır. Her birinin de, ''dışarıya doğru'' açılan, ayrı bir ''çıkış noktası'' bulunur. ''Nesticidae, Lycosidae'' gibi familyaların aksine; ''ağ çıkış yollarının'' ilk ''iki çifti,'' kıskaçlarının arasındadır. Dişi ''üreme organı'' basit yapıdadır. Erkeğin duyargaları ise oldukça komplekstir.
Üretilen ''kokonları,'' dişileri tarafından, ağızlarında bulunan ''kıskaçlarının'' yardımıyla taşınır. Evlerin ve harebelerin, ''rutubetli duvar köşelerine'' örülen tuzak ağlar; ''düzensiz veya çarşaf'' şeklindedir. Örümcek, ağının üzerinde ''ters bir şekilde'' durur. Ağ üzerinde, kendilerinden çok daha ''büyük avları'' yakalayabilirler!..Ağları,''esmerdir ve kadife kumaş'' gibidir. Ülkemizde; ''6 ayrı cinsten, 17 türü'' vardır. Her mevsim üreyebilir. Korktuğu anlarda, ''bedenini'' hızla sallar!.
Beyaz Tüylü Örümcekler (Araneus diadematus)
Beyaz tüylü örümcekler, Avrupa genelinde bulunur. ''Yetişkin dişiler'' için bacaklar hariç vücut uzunluğu, ''6-20 mm.'' arasında değişir. Erkek beyaz tüylü örümcekler ise ''biraz daha küçük'' boyutlu olmakla beraber, yaklaşık olarak,'' 5-13 mm.'' kadardırlar. Renkleri; ''açık sarı ile koyu gri'' arasında değişir. Karın bölgesinde, ''+'' şeklinde beyaz işaretler bulunur. Dişi örümcekler, örümcek ağında ''baş aşağı'' durarak, avının hareketiyle oluşan ''titreşimi'' beklerler.
Avlarını ''çok hızlı'' bir şekilde ''ısırıp, öldürürler'' ve ''daha sonra tüketebilmek'' için ipek iplikle sararlar. Nadiren, ''çiftleşme'' sonrasında dişiler, erkekleri yiyebilirler!. Çalılar arasında gerilen ağlar üzerinde bulunurlar. Genellikle, ''haziran-kasım'' ayları arasında veya ''soğuktan ölene'' kadar görülürler. Bu örümcekler de, ''birçok örümcek türünün'' yaptığı gibi, ''geceleri'' ağlarını örer ve ''yeni güne'' hazırlık yaparlar.
Zebra Örümceği (Salticus scenicus)
''Siyah ve beyaz'' şeritlerden oluşan vücut renkleriyle, diğer türlerden kolayca ayırt edilebilen zebra örümcekleri, Avrupa’da oldukça yaygın olarak görülürler. Yetişkin dişiler için ''bacakları hariç'' vücut uzunluğu; ''5-9 mm.'' iken, erkekler için ''5-6 mm.'dir.'' Sekiz adet olan gözünden, biraz daha ileride duran ''iki gözü'' çok önemlidir. Avlanabilmek için etrafı çok iyi kontrol etmek şarttır. Zebra örümceğinin ''göz yapısı ve dizilimi'' bunu, ''en iyi şekilde'' yapmasını sağlar.
Erkek zebra örümcekleri, ''ön bacaklarını, hızlı bir şekilde sallayarak'' dişilerine, ''kur dansları'' yaparlar!. Dişiler,''yumurta keselerini ve genç örümcekleri'' ilk ''derilerini'' değiştirene kadar da korurlar. İç alanlarda; ''pencerelerin eşiklerinde veya köşelerinde ya da perdelerin arkasında'' bulunabilirler!. Güneşli günlerde ise; ''çitler, duvarlar ve bitkilerde'' olabilirler. Ağ üretemezler, onun yerine ''avlarını takip eder'' ve uygun bir fırsatta da avlarlar!..
Kahverengi İnziva Örümceği (Loxosceles reclusa)
Boyu, en fazla ''1,50 cm.'', ayaklarıyla birlikte çapı, ''4 cm.'' kadardır. Vücut rengi; ''açık kahve'' rengidir. En belirleyici özellikleri; ''kafalarının ön kısmında, üç çift olarak sıralanmış, altı gözü ve kafalarının arka kısmındaki keman şeklindeki izdir.'' Bu şekil sebebiyle,''keman örümceği'' veya ‘'violin örümceği'’ olarak da adlandırılır. Birçok ''örümcek türünde'' olduğu gibi, ''kendini savunmak'' dışında, ''insanları ısırma'' eğilimleri asla yoktur!..
Ama, ısırdıklarında; ''oldukça çirkin bir görüntüye sahip ve geniş bir alana ulaşabilen, açık bir yaraya'' sebep olurlar. Eğer pansuman yapılmazsa ve bir doktor kontrolü olmazsa, bu ısırıklar ''enfeksiyona'' yol açarak,''doku nekrozu'' oluşturabilir. Tüm bu sonuçlar ''göz önüne'' alınarak, ''kahverengi inziva örümceğinin'' bulunabileceği ortamlardan uzakta durmak gerekir. Hassas ve zayıf bünyeli insanların, ''örümcek zehirinden etkilenme ihtimali'' asla unutulmamalıdır!..
İç ve dış alanlardaki tüm köşeler, kahverengi inziva örümcekleri için ''ağ kurma'' noktalarıdır. Garaj, ara bölme, bodrum gibi yerlerde daha fazla böcek yaşayabildiğinden ağlarını genelde buralara kurarlar. Bu cins örümcekle karşılaşılan evlerde, ortada mümkün olduğunca; ''eşya, giyecek, ayakkabı'' bırakılmaması; ''ayakkabıların sallanmadan giyilmemesi, yatakların duvar ve perdelere bitişik olmaması ve uzanmadan önce yatakların kontrol edilmesi'' önemlidir.
Hobo Örümceği
Kahverengi vücudunun altında; ''sarımtırak lekelerle birlikte, grimsi bir karın bölgesi bulunan; oldukça uzun bacaklı bir örümcek'' türüdür. Bir hobo örümceğinin ''gövde uzunluğu'' yaklaşık; ''13-21 mm.'' uzunluğundadır ve ''bacak genişlikleri'' yaklaşık olarak, ''33-60 mm.'' kadar olur. ''200 çeşitten fazla hobo örümceği türü'' vardır. Hobo örümcekleri, ''huni ağ yapan örümcek'' ailesine aittirler. Avlarını, bu şekilde ''tuzağa'' düşürerek, yaşamlarını sürdürürler.
Bu örümcekler, ''gizlenebilmek'' için ipekten, ''huni veya boru'' şeklinde olan yuvalar üretirler. Bir yerden diğerine taşınırken; ''saniyede, 1 m. kadar'' bir hızla hareket edebilirler. Tırmanış konusunda pek iyi değillerdir. Pasifik Okyanusu'nun, kuzeybatısında bulunan, çok yaygın bir örümcek türüdür. Hobo örümcekleri, sıklıkla bulundukları ''demiryolu rayları'' boyunca ''yuva''
yaparlar. ''Enkazlar, bina temeli, kayalık istinat duvarı ve inşaat malzemesi'' de yuva alanıdır.
Hobo örümceği, ısırdığı yerdeki ''dokuyu'' öldürür. Hayatınızı kaybetmenize yol açmaz ancak, yara hızla tedavi edilmezse ciddi sonuçları olabilir. Bir Hobo örümceği tarafından ısırıldığınızı anlamanın en kolay yolu, sürekli gelip giden ''baş ağrısı'' yaşamanızdır. Aynı şekilde bir anda gelip sonradan kaybolan, ''keskin bir acı'' da hissedebilirsiniz!. Isırık sonucunda, ''ömür boyu'' iyileşmeyecek olan bir ''yara izinin'' oluşma ihtimali de oldukça yüksektir!..
Goliath Kuş Yiyen Örümcekleri
Dünya'nın ''en büyük örümcek'' türlerinden olan bu cinsten örümceklere; Güney Amerika'nın balta girmemiş ''yağmur ormanlarında'' sık sık rastlanılmaktadırlar. Bacak açıklıkları yaklaşık olarak ''30 cm.'ye, ağırlıkları ise 150 ila 170 grama'' kadar ulaşabilir. Dev bir cüsseye sahiptir.
Vücutları ''grimsi ve siyah'' olmakla beraber, üzerinde belirgin olarak sarı renkte parçalı benek noktaları bulunur.
Kuş yiyen örümceklerinin dişileri, ''30 mm.'' boyutundaki bir kesenin içerisine ''50-150 adet'' arası yumurta bırakırlar. Keseyi ''yırtıcılardan korumak'' amacıyla kesenin etrafını tüyleriyle örterler. Yeni doğmuş ''örümcek yavrularının'' olgunlaşması iki ya da üç yıl alır; Kendilerine bakmaya yetecek büyüklüğe ve olgunluğa ulaşana kadar, anaları ile uzun zaman geçirirler. Dişileri 20 yıl, erkekleri 3-6 yıl yaşarlar. Erkekler olgunluğa erişip, çiftleştikten sonra ölürler.
Çevikliği ve gücü sayesinde, gözüne kestirdiği avlarının sonu, genelde midesinde sindirilmek olur!.Menüleri de oldukça geniştir; ''kuşlar, kurbağalar, küçük yılanlar, akrepler, böcekler'' gibi. Bu türlerin, avlarına karşı geliştirdikleri ''saldırı yöntemi'' ise oldukça ilginçtir!.. Her birinin ucu ''zehir'' dolu olan binlerce tüyü, düşmanını veya avını fark ettiği anlarda, bacaklarıyla karnına sertçe vurarak etrafa saçar. Bu tüyler, saplandığı yerde ''acı ve kaşıntıya'' neden olur!..
Bolas Örümceği (Cladomelea langipes)
Bu örümcek türü, tıpkı bir kovboy gibi kement hazırlama ve atma yeteneğine sahiptir. Çok iyi görme yeteneği olmamasına rağmen, uçan bir böceğin titreşimlerini algılar ve onu cezbeden ''feromen'' denilen kokuyu salgılar. Bu koku, aslında avının eş bulmak amacıyla salgıladığı bir kokunun tamamen taklididir. Bu şekilde yaklaşmasın sağladığı avını, hızlı bir şekilde yakalar!.
Avını yakalamadan önce, bir ipeğin ucunu tıpkı bir ''top'' şekline sokmak için iyice sarar. Daha sonra da bu topu, yine tıpkı bir ''kement'' gibi uçuşan güvelere doğru sallayarak fırlatır!. Ağına yapışan avını, zehirler ve ipek ağıyla sarar. Böylece, avını 'taze' tutmuş olur. Bu örümcek türü genellikle çöllerde yaşar, gündüzleri daima toprak altındadır. Geceleri ise avlanmaya çıkar.
ÖRÜMCEKLERLE KİMYASAL MÜCADELE
Her haşere türünün mücadelesinde olduğu gibi örümcek haşeresiyle yapılacak olan ilaçlama uygulaması mutlaka; işinde uzman ve bilgili olan ve bu işi profesyonel bir şekilde yapmak için eğitim programına katılmış bulunan kişilerin;''yardım ve desteğiyle'' yapılmalıdır. Amatörce ve bilinçsizce yapılacak olan ilaçlama işleminin sonucunda istenmeyen, bazı sağlık sorunlarının hatta ''ölümle'' sonuçlanabilecek durumların olabileceği, kesinlikle unutulmamalıdır!..
Farmapest Haşere ve Kemirgen Kontrol Hizmetleri, T.C. Sağlık Bakanlığı onaylı ve izinli, belge ve ilaçlarıyla, sizlere her türlü haşere ve kemirgen sorunu çözümünde çeşitli alternatifler sunabilecek, bilgi ve tecrübeye sahip olan uzman kadrosuyla hizmetinizdedir.
İletişim Bilgileri
Avrupa Yakası
Seyrantepe Mah. Gülendam Sok. No:14/A 4.Levent / Kağıthane / İST.
Anadolu Yakası
Çınar Mah. Mustafa Kemal Atatürk Cad. Canlı Sok. Gülbağ Pasajı No: 6/13 Küçükyalı
Maltepe / İST.
Tel : (0542) 473 10 89 - (0212) 279 87 98
www.farmapest.com Mail Adresi: farmapest@gmail.com
böcek ilaçlama,haşere ilaçlama,kemirgen kontrol,hamam böceği ilaçlama,sivrisinek ilaçlama,pest ilaçlama,pest control,dezenfektasyon hizmetleri,bahçe ilaçlama,ev ilaçlama,pest kontrol,kene ilaçlama,karınca ilaçlama,tahtakurusu ilaçlama,sümüklüböcek ilaçlama,salyangoz ilaçlama,akrep ilaçlama,pire ilaçlama,
Comments